علی رضا سرافراز - دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، شاهین شهر، اصفهان
مهدی کرباسیان - استاد تما م، دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، شاهین شهر، اصفهان
مهدی مجید - دانشگاه آزاد ا سلامی واحد نجف آبا د
محمدرضا بدیعی - دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، شاهین شهر، اصفهان
پویا گلبو - دانشگاه فردوسی مشهد

در دنیا صنعتی امروزی به منظور استفاده از سیستم های پیچیده، بودجه بندی اقتصادی و امکانسنجی طرحها برای مدیران سازمانها امری ضروری است ؛ یکی از تکنیک های مورد استفاده به منظور بودجه بندی اقتصادی و امکانسنجی مشهور طرحها ، تخصیص قابلیت اطمینان می باشد. در این تکنیک ، قابلیت اطمینان هدف به زیر سی ستم ها تخصیص می یابد و از این رو طراح می تواند مشخص کند که آیا براساس قابلیت اطمینان تخصیص یافته اجرای این طرح امکانپذیر است (از لحاظ اقتصادی و فنی ). یکی از روشهای مورد استفاده در روش تخصیص قابلیت اطمینان Foo است ؛ ولی در سیستم های پیچیده که تعملات نقش عمده دارد باید عامل دیگری با نام اینترفیس اضافه گردد درواقع اینترفیس مکانی است که در آن سیستم های مستقل و اغلب نامرتبط با یکدیگر ملاقات می کنند یا به عبارت دیگر با یکد یگر ارتباط برقرار می کنند. در مقاله حاضر این عامل کمی می باشد . و تعامل اندازه گیری شده و تشخیص را دقیق تر می کند .

قابلیت اطمینان هدف، Reliability، Foo، Interface