نقش مکانیک کوانتمی نسبیتیدر تکامل نظریه وحدت

دستیابی به یک نظریه کل، که توصیف کننده تمام رفتار عالم باشد از دیرباز رویایی بوده که تمام دانشمندان خصوصاً فیزیکدانان را به خود مشغول داشته است؛ مهمترین آرزوی آنان یافتن میدان واحدی است که همه نیروهای طبیعت اجزای آن پیکره باشند، چرا که تحقق این اتحاد نه تنها به بسیاری از سوال های فیزیک نظری پاسخ میدهد بلکه با تعابیر عرفانی کهن درباره وحدت وجود نیز همخوانی دارد. در حال حاضر یکی از امیدهای توصیف نظریه وحدت، ترکیب سازگار گونه دو نظریه بزرگ و سازنده زمان یعنی مکانیک کوانتمی و نسبیت است. بیشک فرمولبندی ذرات کوچک در سرعت بالا و ذرات بزرگ در سرعت های پایین با در نظر گرفتن ابعاد احتمالی عالم و با توجه به تقارن های موجود در طبیعت و به مدد نظریات نوظهوری همچون نظریه میدان های کوانتمی می تواند در این زمینه تا حدودی راه گشا باشد. هدف از ارائه این مقاله، پس از بحث های مقدماتی بررسی راه های دستیابی به میدان واحد با کمک روابط کوانتم نسبیتی است.