مهرداد وطن دوست - دانشجو کارشناسی ارشد، گروه مهندسی مواد و متالورژی، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد
احسان محمدی زهرانی - استادیار، گروه مهندسی مواد و متالورژی، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد
بهروز بیدختی - دانشیار، گروه مهندسی مواد و متالورژی، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد

فولاد هواناپذیر؛ جوشکاری؛ ریزساختار؛ جوش پذیری CORTEN-A در ساخت سازه های فراساحلی استفاده می شوند که در آنها فرایندهای جوشکاری برای اتصال یا تعمیر اجزای مختلف فلزی مورداستفاده قرار می گیرند. علیرغم کاربرد گسترده ورق های فولاد هواناپذیر جوشکاری شده واهمیت جوش پذیری آنها، تعداد محدودی مقاله فنی یا دستورالعمل های صنعتی در این زمینه موجود است که جامع و شفاف نیستند. دراین مقاله، ما به طور سیستماتیک ریزساختار ناحیه جوش و ناحیه متاثر از حرارت اتصالات مشابه و غیرمشابه ورق های فولادی هواناپذیر گرید CORTEN-A را بررسی کرده ایم. تادستورالعملی برای صنایع فراساحلی ارائه کنیم. برای اتصال ورق های فولادی CORTEN-A استفاده از روش های جوشکاری قوسی گاز تنگستن GTAW یا جوشکاری قوس فلزی با گاز محافظ GMAW با استفاده از الکترودهای جوشکاری ER۷۰S-۶ به عنوان فلز پرکننده اولیه گزارش شده است. به طورکلی، ریزساختار ناحیه متاثر از حرارت، مشابه ناحیه جوش بوده و به دلیل وجود نیکل و مس در ترکیب شیمیایی این دسته از فولادها، جوش پذیری آنها کمتر از فولاد ساده کربنیاست. باتوجه به نرخ سردشدن بالا در فرایند جوشکاری، ریزساختار جوش شامل فریت مرزدانه ای به همراه ساختار ویدمنشتاتن و فریتسوزنی است. بر اساس نتایج منتشر شده، خواص ذاتی جوش به سطح رقت بستگی دارد. از یک سو، افزایش سطح رقت، خواص ذاتیجوش را با فلز پایه قابل مقایسه تر می کند و یکپارچگی ساختاری سازه های دریایی را افزایش می دهد. از طرف دیگر، افزایش سطح رقتمی تواند باعث ایجاد عیوب جوش یا پارگی ورق های فولادی در حین جوشکاری شود؛ بنابراین، بهینه سازی سطح رقت و انتخاب یک گازمحافظ مناسب، دو عامل مهم در جوشکاری ورقهای فولادی هواناپذیر هستند

فولاد هواناپذیر؛ جوشکاری؛ ریزساختار؛ جوش پذیری