تاثیرنیتروژن و بیوپرایمینگ بذر با باکتری های محرک رشد بر عملکرد، سرعت و دوره موثر پر شدن دانه آفتابگردان

به منظور بررسی تاثیر نیتروژن و بیوپرایمینگ بذر با باکتری­های محرک رشد بر عملکرد، سرعت و دوره موثر پر شدن دانه آفتابگردان ((Helianthus annus L.، آزمایشی در سال زراعی ۱۳۸۹ در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاکتورهای مورد بررسی شامل کود نیتروژنه در سه سطح (صفر،۸۰ و۱۶۰ کیلوگرم در هکتار) از منبع اوره و باکتری محرک رشد در چهار سطح (عدم پرایمینگ، بیوپرایمینگ بذر با ازتوباکتر کروکوکوم استرین ۵ (Azotobacter chroococcum strain ۵)، آزوسپریلیوم لیپوفروم استرینOF (Azospirillum lipoferum strain OF) و سودوموناس استرین۱۸۶ (Psedomunas strain ۱۸۶) بودند. نتایج نشان داد که اثر ترکیب تیماری مقادیرکود نیتروژنه در بیوپرایمینگ بذر با باکتری­های محرک رشد تاثیر معنی­داری بر روی همه صفات مورد بررسی به جز وزن هزار دانه و قطر ساقه داشت. با افزایش سطوح کود نیتروژنه و کاربرد باکتری­های محرک رشد عملکرد دانه، ارتفاع بوته، قطر طبق، تعداد دانه در طبق، درصد و عملکرد روغن، درصد و عملکرد پروتئین افزایش یافت. واکنش عملکرد دانه به بیوپرایمینگ بذر با باکتری­های محرک رشد در سطوح کود نیتروژنه یکسان نبود. بیشترین عملکرد به مصرف۱۶۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار و بیوپرایمینگ بذر با ازتوباکتر تعلق داشت. مقایسه میانگین ها نشان داد که عملکرد دانه در ترکیب­های تیماری ۱۶۰N× عدم پرایمینگ با باکتری و۸۰N×  پرایمینگ با ازتوباکتر اختلاف معنی­داری با یکدیگر نداشتند. از یک مدل خطی دو تکه­ای برای کمی نمودن پارامترهای پر شدن دانه استفاده گردید. تمامی پارامترهای پر شدن دانه به طور معنی­داری تحت تاثیر ترکیب تیماری سطوح کود نیتروژنه در بیوپرایمینگ بذر با باکتری­های محرک رشد قرار گرفتند. حداکثر وزن دانه، سرعت و طول دوره موثر پر شدن دانه در سطوح بالای نیتروژن و کاربرد باکتری­های محرک رشد برآورد گردید. بنابراین به منظور افزایش عملکرد دانه در شرایط اقلیمی اردبیل می­توان پیشنهاد نمود که بیوپرایمینگ بذر آفتابگردان با ازتوباکتر انجام شود.

Keywords:

آفتابگردان , باکتری های محرک رشد , سرعت و دوره موثر پر شدن دانه