فاطمه نعمتی سوگلی تپه - دکتری روانشناسی، استادیار گروه روانشناسی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه تبریز

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش گروهی والدین مبتنی بر رویکرد خانواده درمانی ستیر بر سازگاری و اعتیاد به اینترنت نوجوانان دختر شهر تبریز بود. این پژوهش، نیمه آزمایشی بود و در قالب طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه گواه اجرا شد. جامعه آماری شامل تمامی دانشآموزان دختر مقطع متوسطه معتاد به اینترنت شهر تبریز در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ ووالدین آنها بود. نمونه پژوهش شامل ۳۰ نفر از این دانشآموزان به همراه والدین آنها بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پس از همتاسازی به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله و ۲ ماه بعد از مداخله به پرسشنامه های اعتیاد به اینترنت یانگ(۱۹۹۶ )و سازگاری نوجوانان سینها وسینگ (۱۹۹۳ )پاسخ دادند. گروه آزمایش ۸جلسه ۱۲۰دقیقه ای خانوادهدرمانی گروهی دریافت کردند و گروه گواه در فهرست انتظار بود و مداخلهای دریافت نکرد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکووا)مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش والدین با رویکرد خانواده درمانی ستیر به طور معنی داری موجب بهبود سازگاری و اعتیاد به اینترنت در بین نوجوانان گروه آزمایش درمقایسه با گروه گواه در مرحله پس آزمون و پیگیری دو ماهه شده است (P<۰/۰۰۱)بنابراین، پیشنهاد میشود مشاوران و درمانگران برای بهبود سازگاری و اعتیاد به اینترنت نوجوانان از روش خانواده درمانی مبتنی بر رویکرد ستیر استفاده نمایند.

نوجوانان, سازگاری, اعتیاد به اینترنت, رویکرد خانواده درمانی ستیر