علی اسگندری - کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث دانشگاه فرهنگیان، قم، ایران
سعید پاریاد - کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث دانشگاه فرهنگیان، قم، ایران
حسین صالحی - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران

شرط لازم برای دسترسی به جامعه ای متعالی، پویا و توسعه یافته، تامین و بروز مقوله عدالت است. هرقدر پدیده عدالت بیشتر تعمیم یابد و برای گسترش و بسط آن هم اندیشی شود، قطعا به جامعه ای پایدار و توسعه یافته تر منجر می شود. عدالت اجتماعی در پیگیری آموزش نقش اساسی دارد و بنابراین باید در عملکرد آموزشی نیز نقش محوری داشته باشد. مفهوم آموزش عدالت اجتماعی یک موضوع پیچیده است. در اغلب موارد، تلاش ها برای گنجاندن آموزش عدالت اجتماعی تنها در طول جلسات آموزشی یا توسعه حرفه ای یا پس از اینکه حوادث غم انگیز جرقه گفتگوهای عمومی را برانگیخت، انجام می شود. برای اجرای واقعی آموزش عدالت اجتماعی، معلمان و مدیران باید دیدگاهی متقاطع از آموزش داشته باشند که در آن همه دانش آموزان واقعا دیده شوند. آموزش و پرورش به عنوان یک حوزه دیگر نمی تواند از توجه به چنین موضوعاتی بگریزد، زیرا آنها با تشخیص ناکامی مدارس و سیستم های مدرسه در کاهش بی عدالتی در توزیع منابع و تشخیص و تجلیل از تفاوت ها به عنوان وسیله ای برای تجلیل از آنها به منصه ظهور می رسند. دستیابی به عدالت فراگیر و یکپارچه در تمامی شئون جامعه، به عنوان شاخصه نظام آموزشی، مسیری جز ارزش افزوده سرمایه انسانی ندارد. کودکان سرمایه بی بدیل کشورند و آموزش و پرورش راهکار تحقق عدالت آموزشی، گلوگاه عدالت تربیتی و آموزشی و مبنای عدالت اجتماعی است. با توجه به اهمیت موضوع در پژوهش حاضر به بررسی مبحث مهم عدالت اجتماعی و تاثیر آن بر نظام آموزشی و آینده جامعه پرداخته می شود روش مطالعه نیز به صورت کتابخانه ای(مروری است) می باشد فلذا از مطالب مربوط به تحقیقات و مقاله های چاپ شده در این زمینه استفاده شده است.

عدالت اجتماعی، عدالت آموزشی، عدالت تربیتی، مدارس