علیرضا قنبرزاده شاهخالی - دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس امام علی(ع) رشت، ایران
فرشته ملکی - دانشجوی الهیات پردیس زینبیه پیشوا
فریناز نوبخت زردآلو - دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس باهنر تهران، ایران
فرزین شیخی شهیدانی - دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس امام علی(ع) رشت، ایران
علی اصغر عباسی پور - دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس امام علی(ع) رشت، ایران
امیرمحمد میرزایی - دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس امام علی(ع) رشت، ایران

دوزبانگی از یک حداقل سطح مهارتی به دو زبان تا سطح مهارتی بسیار بالایی که به فرد این اجازه را می­دهد تا بتواند از دو زبان، همانند گویشور بومی زبان استفاده کند، متغیر است. فردی ممکن است خودش را دوزبانه بداند، به صرف اینکه میتواند به دو زبان صحبت کند و ارتباط کلامی ایجاد کند، و فرد دیگر، به دلیل اینکه در خواندن به دو یا چند زبان مهارت دارد، خود را دوزبانه بداند. بنابراین، نمی­توان تعریف دقیق و روشنی از دوزبانگی ارائه داد. گاهی ضرورتهایی برای فراگیری زبان دوم برای کودکان وجود دارد، چون ممکن است والدین کودک کاملا بر زبانی که در اجتماع آنها صحبت می شود تسلط نداشته باشند. بنابراین، کودک یک زبان در خانه و یک زبان در مدرسه یاد می گیرد. گاهی نیز دو زبانه بودن یک انتخاب است و والدین می خواهند که فرزندشان زبان دیگری هم فرا بگیرد، حتی اگر خودشان زبان دومی بلد نباشند. اما رسیدن به این هدف آسان نیست و نیاز به برنامه ریزی و تلاش فراوان دارد. این که کودکان یک زبان جدید را سریع تر از بزرگسالان فرا می گیرند به این معنی نیست که می توان بدون دشواری کودک را دو زبانه بزرگ کرد.بلکه نیازمند تلاش و همت والدین و خود کودک است.قرارگرفتن در معرض زبان دوم بصورت مداوم، تمرین و ممارست و محیط غنی زبانی از ملزومات این کار است.

زبان، آموزش، تدریس، معلمی.