اسماء امیری قنات سامان - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشگاه یزد
سمیرا امیری قنات سامان - دانشجو دکتری فلسفه تعلیم و تربیت، دانشگاه اصفهان

مقدمه: پیشگیری که پیش از وقوع بحران باید به آن پرداخته شود، علیرغم اهمیت فراوانی که دارند مورد غفلت واقع شده اند.نتایج تحقیقات در کشورما حاکی از ان است که بزرگترین چالش در بیماری، عدم پیشگیری از اپیدمی بود . باید با پیش بینی حادترین سناریو ممکن از غافلگیری جلوگیری شود. اتخاذ سیاستهای پیشگیرانه ضعیف از ابتدا برای جلوگیری از شیوع و گسترش ویروس در کشور، لطمه بسیاری به مردم و سازمانهای بهداشتی درمانی وارد کرد.مواد و روش ها: مقاله از نوع مروری انجام شده است. جستجو در پایگاه های اطلاعاتی آنلاین صورت گرفت و جستجو فقط به مقالات فارسی و انگلیسی محدود شد و تنها به مقالات مروری و پژوهشی اکتفا شد و گزارش های موردی حذف شدند. و با توجه به تجربه اخیر اپیدمی و بحران موجود سعی بر استفاده از مقالات بروز در این مقاله بود.یافته ها: برای کنترل و پیشگیری باید علل شیوع بیماری های همه گیر را دانست و بر مبنای آنها برای برنامه ریزی و مدیریت گام برداشت. دلایل اصلی افزایش تهدید بیماری های همه گیر در قرن بیست و یکم مشخص شدند. برای برنامه ریزی در شرایط بحران روش های نوین مثل سیستم اطلاعات جغرافیایی و مدلسازی کارآمد شناخته شدند. اعتماد سازی و آگاهی از عناصر مهم در پیشگیری هستند.نتیجه گیری: همکاری و هماهنگی دولت و مدیریت لجستیک در پیشگیری بیماری های اپیدمیک نقش بسیار شایانی ایفا میکنند. مدیران در مرحله پیشگیری از بحران باید آگاهی خود را نسبت به ظرفیتها و درک خود نسبت به توانایی های زیر مجموعه سازمان را بالا ببرند تا بتوانند برنامه ای کارآمد و عملیاتی تدوین کنند.

بحران، اپیدمی، بیماری