حمیدرضا قزلسفلو - استادیار مدیریت ورزشی دانشکده علوم انسانی و تربیت بدنی دانشگاه گنبدکاووس
آرمین حیدری - دانشجوی کارشناسی علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی و تربیت بدنی دانشگاه گنبدکاووس
امیرمحمد حیدری - دانشجوی کارشناسی علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی و تربیت بدنی دانشگاه گنبدکاووس

اسپرین و استرین لیگامنت مچ از شایعترین آسیب های لیگامنتی مچ پا می باشد که در ورزش های همراه با جهش و فرود بی ثباتی عملکردی مچ پار ا به همراه دارد. لذا هدف از این پژوهش بررسی نقش دو پروتکل تمرینی توانی و توازنی بر بی ثباتی عملکردی مچ پای بسکتبالیست های نوجوان بود.این تحقیق از نوع تحقیقات نیمه تجربی بودکه نمونه های آماری آن ۷۰ بسکتبالیست نوجوان که به روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. پروتکل تمرینی شامل دو برنامه تمرینی تعادلی و قدرتی با رعایت اصل اضافه بار بود که به مدت شش هفته اجرا گردید. درنهایت عملکرد مچ پا با آزمون Y ارزیابی گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t همبسته با نرم افزار SPSS استفاده گردید (P≤۰/۰۵). نتایج به دست آمده از آزمون t همبسته، تفاوت معنی داری بین قبل و بعد از دوره تمرین در هر دوگروه تمرینات قدرتی و تعادلی نشان داد. بنابراین مربیان وورزشکاران دارای بی ثباتی مچ پا می توانند از تمرینات توانی و توازنی برای بهبود عملکرد اسپرین مچ پا استفاده کنند.

بی ثباتی مچ پا، تمرینات قدرتی، تمرینات تعادلی، بسکتبالیست