شقایق رخ فروز - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد رشت، ایران
فرزانه علی مردانی - کارشناسی ارشد روانشناسی شخصیت ،دانشگاه آزاد واحد آشتیان
شیرین کریمی - کارشناسی ارشد روانشناسی گرایش شخصیت دانشگاه آزاد آشتیان
مهران محبیان فر - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات، اهواز، ایران

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش واقعیت درمانی گروهی بر افزایش کیفیت زندگی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح گروه کنترل و با گمارش تصادفی می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای شهر رشت در سال ۱۴۰۰ بودند. از میان ۳۲ زوج که به وسیله مشاهده و مصاحبه غربال شدند، ۱۶زوج در گروه کنترل و ۱۶ زوج در گروه آزمایشی با توجه به معیارهای ورود و خروج قرار گرفتند. نمونه گیری پژوهش حاضر به صورت نمونه گیری در دسترس انجام گرفت. در این پژوهش، از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. آزمودنی های گروه آزمایش، واقعیت درمانی بر اساس پروتکل واقعیت درمانی گلاسر (۲۰۱۳) را در ۸ جلسه دریافت کردند؛ در حالی که گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکرده بود. آزمودنی ها در دو موقعیت پیش آزمون و پس آزمون به پرسش نامه ها پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که میزان کیفیت زندگی زوجین را در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش پیدا کرده است. بنابراین آموزش واقعیت درمانی گروهی بر افزایش کیفیت زندگی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای تاثیر دارد.

آموزش واقعیت درمانی گروهی، کیفیت زندگی، زوجین