مهدیه افشاری نیا - دانشجوی دکتری مدیریت و کنترل بیابان، گروه بیابان زدایی، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه کاشان، ایران
فاطمه پناهی - استادیار، گروه بیابان زدایی، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه کاشان، ایران
اسماعیل عرب مومنی - دانش آموخته کارشناسی ارشد جنگل داری، گروه جنگل داری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه ساری، ایران
محمد حسین نساجیان - دانش آموخته دکتری، گروه آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه یزد، ایران
سید میثم داودی - دانشجوی دکتری آبخیزداری، گروه آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه کاشان، ایران

خشک سالی یکی از مزمن ترین ناپایداری های محیطی است که اثرات زیست محیطی گسترده دارد. در این پژوهش به ارزیابی نمایه بارش استاندارد شده (SPI) در مقیاس (SPI۳, SPI۶, SPI۱۲) براساس داده های بارش و دما در ایستگاه سینوپتیک کاشان برای دوره آماری ۱۹۷۰-۲۰۱۹ پرداخته شده است. به منظور بررسی روند از آزمون من-کندال و پتی استفاده شده است. طبق نتایج در ایستگاه کاشان از سال ۱۹۹۲ تا سه ماهه اول ۱۹۹۴ با ۲۷ ماه دارای بیش ترین تداوم دوره ترسالی و سال های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۸ دارای بیش ترین تداوم خشک سالی بود. نتایج آزمون من-کندال برای پارامتر مجموع بارش ماهانه و سالانه، روند نزولی معنی دار بارش را در ماه دسامبر نشان داد. برای پارامترهای دمای حداکثر، دمای حداقل و دمای متوسط نیز روند نزولی معنی دار میانگین دمای متوسط را در ماه های آپریل، اگوست و نوامبر نشان داد. سری های زمانی پارامترهای دمای حداقل و دمای حداکثر نتایج مشابهی را نشان داد به طوری که این پارامترها در اغلب ماه ها دارای روند همگن بودند. البته این روند برای سری زمانی دمای حداکثر در ماه مارس ناهمگن و در سطح اطمینان ۵ درصد نیز معنی دار بود. آزمون پتی برای پارامتر دمای میانگین نتایج متفاوتی را نشان داد و سری های زمانی برای این پارامتر در ماه های آپریل، ژوئن، ژولای، اگوست، سپتامبر، نوامبر و در مقیاس سالانه روند ناهمگنی داشت. به طور کلی می توان اذعان نمود آگاهی از روند و ویژگی های خشک‎سالی نقش مهمی در مدیریت مناطق خشک دارد.

آنالیز زمانی, آزمون من-کندال, ترسالی, داده های بارش, مناطق خشک