محمدزمان خدایی - استادیار گروه تاریخ دانشگاه شهید چمران اهواز، ایران
مهدی یاراحمدی - دکتری تاریخ اسلام، مدرس گروه الهیات و معارف دانشگاه پیام نور، ایران
صادق کریمی - دکتری تاریخ ایران اسلامی، گروه تاریخ دانشگاه پیام نور، ایران

بی تردید یکی از پربارترین ادوار تاریخ ایران در خارج از این سرزمین ، را باید در سرزمین دکن و در شبه قاره هند جستجو کرد . جایی که ایرانیان از کهن ترین ایام با بسط روابط تجاری جای پای محکمی برای اعمال سیاست های برون مرزی ایران پدید اوردند . تاریخ ایران و هند از روابط ایران در عصر ایلام ، هخامنشی ، اشکانی و ساسانیان سخن می گوید . این روابط در عصر ساسانیان به پایه ای رسید ، که ایرانیان در راستای منافع ملی خود به لشکرکشی به آن خطه و ابقای شاهی دست نشانده که حافظ منافع ایران باشد دست زدند .در عصر اسلامی نیز شاهد حضور ایرانیانی هستیم ، که به صرف گریز از ظلم حکام اموی و عباسی دکن را به عنوان سرزمین مطلوب خود انتخاب نموده اند . این حضور گسترده بعدها زمینه ایجاد حکومت هایی از ایرانیان را در انجا میسر نمود . با تاسیس ایرانی بهمنی شاهد حضور عناصر ایرانی هنر ایرانی ، فرهنگ و تمدن ایرانی در آن خطه هستیم . با فروپاشی این سلسله و روی کار آمدن سلسله هایی که اصالتا ایرانی و بعضی که از احفاد قره قویونلوها بودند و لاجرم شیعه محسوب می شدند ، نفوذ مدنی ایران با صبغه ای تشیع عمومیت یافت . بدیهی است ، که در این حکومت های ایرانی که الگوی آنها حکومت صفوی بود ، فرهنگ ، تمدن ، ادب و هنر رنگ و بوی ایرانی داشته باشد و طبیعی بود ، که عناصر ایرانی پاسدار ارزش های ایرانی در آن سرزمین دوردست باشند . مقاله حاضر کوششی در راستای نشان دادن سهم ایرانیان در خلاقیت های هنری ، ادبی ، فرهنگی در سرزمینی است ، که براستی می توان آن را چون بخشی جدا ناپذیر ایران فرهنگی و هنری دانست . جائی که اکنون نیز تفکر تشیع با همان رنگ و بوی ایرانی بازتاب حضور ایرانیان در عرصه های مختلف هنری و مذهبی در آن سرزمین است

دکن ، خواجه محمود گاوان ، سلسله بهمنی، علاالدین بهمنی، همایون اول بهمنی .