نظریه شبه تاریخ

آن گونه که ما امروز متصور هستیم ، تاریخ دانشی است ، که با اختراع خط به وسیله انسان ها در هزاره چهارم پیش از تاریخآغاز شده است . اما این تقسیم بندی بر پایه خط ، دارای معایبی فراوانی می باشد . یکی از مهمترین این معایب قرار گرفتناین دوره درمیانه راه تمدن یا یکجانشینی می باشد . درهزاره چهارم پیش از میلاد شهرها کم کم بر عرصه تمدن بشر پدیدارشدند ، اما برای هزاران سال پیش تر نیز نشان های بارزی از یکجانشینی دیده می شود .یکجانشینی خود یکی از دستاوردهای مهم بشر و در میانه راه تاریخ تفکر انسان است . تاریخی که اولین مرز جدایی بین انسانو گونه های دیگر حیات در کره زمین می باشد . بررسی غارنگاره های یافت شده در هزاره های دورتر ، نشان می دهد ، کهاولین بار انسان در حدود ۰۰۰ ۲۲ سال پیش از میلاد مسیح اقدام به نگارگری و خلق نوعی هنر نموده است . این نگاره ها هرچند از منظر نگارشی دارای تفاوت های زیادی با حروف الفبا می باشند ، اما فاصله مفهومی زیادی با خط تصویری ندارد . خطتصویری ، مجموعه ای از نمادها است ، که حتی امروزه هم توسط ملل بسیار پیشرفته مورد استفاده قرار می گیرد . نگارنده دراین مقاله با آغاز قرار دادن غارنگاره های یافت شده ، عصری را بر مبنای تفکر بشر تعریف می کند ، که به دلیل برخی از تفاوتهای آن با دوره های تاریخی بعدی ، آن را عصر شبه تاریخ می نامد .این نظریه اولین تلاش برای وحدت دو نظریه ی کهن تریکجانشینی و اختراع خط برای آغاز فرایند تاریخ است .

Keywords:

تاریخ , خط , غارنگاره , تمدن , شبه تاریخ .