تاثیر استرس شغلی بر فرسودگی شغلی با نقش میانجی حمایت اجتماعی ادراک شده در اپیدمی کووید ۱۹ (مورد مطالعه: پرستاران بیمارستان امام رضا زرندیه)

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر استرس شغلی بر فرسودگی شغلی با نقش میانجی حمایت اجتماعی ادراک شده در اپیدمی کووید ۱۹ در میان پرستاران امام رضا زرندیه صورت گرفت. روش این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها توصیفی- پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی پرستاران بیمارستان امام رضا زرندیه بود. نمونه آماری، با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد ۱۲۰ نفر انتخاب شد. روش جمع آوری داده ها بر اساس سه پرسشنامه استرس شغلی هریس و همکاران(۱۹۹۹)، پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (۱۹۸۱) و پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران(۱۹۸۸)، انجام گرفت که پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای هر سه پرسشنامه، بالای ۰.۷ به دست آمد. همین طور از روایی ظاهری و محتوایی به منظور آزمون روایی پرسشنامه استفاده شد که بدین منظور پرسشنامه ها مورد تایید متخصصین مربوطه قرار گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار PLS در دو بخش توصیفی و استنباطی (آزمون معادلات ساختاری) انجام پذیرفت. یافته های پژوهش نشان داد که استرس شغلی بر فرسودگی شغلی با نقش میانجی حمایت اجتماعی ادراک شده در اپیدمی کووید ۱۹ در میان پرستاران امام رضا زرندیه تاثیر دارد.

Keywords:

استرس شغلی , فرسودگی شغلی , حمایت اجتماعی ادراک شده , پرستاران