زهرا داورپناه - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری درمانی و بهداشت، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران
نداسادات صحراگرد منفرد - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران
سیدعباس آقا یزدانفر - دانشیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران

بستری شدن در بیمارستان اضطراب زیادی بر بیمار به وجود می آورد و شواهد حاکی از آن است که وضعیت مناسب روانی بیماران می-تواند در بهبود آنها تاثیر بگذارد. بیمارستان و فضاهای داخلی آن استرس زیادی در بدو ورود بر مراجعین و بیماران ایجاد میکند. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی اولویتبندی مولفه های محیطی کاهش اضطراب بر بیمار در مراکز درمانی است که بتواند باعث تسریع در روند بهبود بیماران شود. در مرور ادبیات مولفه های محیطی موثر بر کاهش اضطراب بیماران در بیمارستان با توجه به دو رویکرد بیمارمحور و شفابخش و به وسیله روش توصیفی-تحلیلی شناسایی و با استفاده از روش تحلیل محتوا فراوانی مولفه ها استخراج شد. سپس آزمون آنتروپی شانون برای تعیین ضریب اهمیت مولفه ها صورت گرفت. قیاس بین فراوانی و ضریب اهمیت مولفه ها انجامشده و در نهایت مولفه های با اولویت بندی بالاتر شناسایی و دسته بندی شدند. مطالعات نشان میدهد که مولفه ها با اولویت بالاتر تاثیرگذار بر کاهش اضطراب بیمار به ترتیب عبارتند از : نورطبیعی، طبیعت، سازماندهی فضا، پنچره( برای دید به فضا)، اتاق بستری تک تخت. بر طبق دسته بندی صورت گرفته از عوامل بالاتر دسته زیستمحیطی با در برگرفتن سه تعداد مولفه نور طبیعی، طبیعت و آب در بالاترین رده قراردارد.

رویکردبیمارمحور، محیط شفابخش، کاهش اضطراب، بیمار، مولفه محیطی و فضای درمانی