سعید باعصمت - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد
امیرحسین یزدفاضلی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران
امیرمحمد یارمحمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه صنعتی شریف، تهران
سعید کرمی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران

امروزه بهینه سازی حرکت زیرسطحی های خودکار به دلیل افزایش سرعت. افزایش برد عملکردی و کاهش مصرف انرژیدارای اهمیت بالایی در صنایع دریایی هستند. در پژوهش پیش رو با مطالعه ای جامع به صورت عددی با استفاده از دو نرمافزار Ansys Fluent و StarCCM به بررسی تاثیر روش های مختلف کاهش نیروی درگ بر روی یک مدل ریموس۱۰۰ با سرعت ۶ نات و همچنین فرابند پیاده سازی این روش ها بر روی مدل واقعی پرداخته شد. نتایج حاصل نشان دادمطابق انتظار اصلاح هندسی بدنه با کاهش ضخامت سینه و پاشنه متحرک بیشترین تاثیر بر کاهش نیروی درگ فشاریو روش تزریق هوا بیشترین آثرگذاری بر کاهش نیروی درگ اصطکاکی را داشت. همچنین روش اتصال ریبلت به بدنهموجب افزایش چشمگیر نیروی درگ فشاری شد که با توجه به کاهش اندک این روش در نیروی درگ اصطکاکی،استفاده از آن نتبحه مطلوبی در پی نداشت.

زیرسطحی، ریموس، نیروی پسا، StarCCM, Fluent