رابطه بین تحمل پریشانی و نشخوار فکری با سلامت روان در مادران دارایفرزند مبتلابه سرطان در شهرستان دزفول در سال ۱۴۰۰

هدف این مطالعه بررسی رابطه بین تحمل پریشانی و نشخوار فکری با سلامت روان در مادران دارای فرزند مبتلابه سرطان در شهرستان دزفول در سال ۱۴۰۰ بوده است. روش اجرای تحقیق از نوع توصیفی-پیمایشی میباشد. تحقیق ازنظر گردآوری داده ها، تحقیقی کمی میباشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه ی مادران دارای فرزند مبتلابه بیماری سرطان مراجعه کننده به مراکز درمانی، مراکز مشاوره، روانشناسی و انجمنهای خیریه که تعداد آنها ۴۱۷ نفراست تشکیل دادند. حجم نمونه به کمک استفاده از فرمول کوکران شامل ۱۵۰ نفر مشخص گشت و روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده انتخاب شد. ابزار گردآوری اطلاعات سه پرسشنامه استاندارد سلامت روان گلدبرگ (۱۹۷۲)، پرسشنامه نشخوار فکری نالن هوکسما و مارو (۱۹۹۱) و پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) میباشد. جهت تجزیه تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که میان تحمل پریشانی و سلامت روان مادران رابطه مثبت و معناداری (۰.۵۳۲) وجود دارد، ولی میان ابعاد (پریشانی هیجانی (-۰.۳۱۱)، جذب منفی (-۰.۳۹۹) و ارزیابی و برآوردهای ذهنی پریشان (-۰.۴۹۷) با سلامت روان رابطه منفی و معنادار و بین تنظیم تلاشها با سلامت روان در مادران ارتباط معنادار و مثبتی (۰.۳۴۲) وجود دارد). همچنین میان نشخوار فکری (-۰.۴۴۶) و ابعاد آن برونداد (-۰.۳۲۶)، در فکر فرورفتن (-۰.۳۷۱) و افسردگی (-۰.۴۴) با سلامت روان در مادران دارای فرزند مبتلابه سرطان در شهرستان دزفول در سال ۱۴۰۰ ارتباط معنادار و به صورت معکوس وجود دارد. نتیجه گیری: در راستای برنامه ریزیهای جامع نگر در حمایت از مادران کودکان مبتلابه سرطان، کاهش نشخوار فکری و افزایش تحمل پریشانی به عنوان مقوله ای مهم تلقی میگردد و لازم است موردعنایت بیشتر متخصصان و مسئولین ذیربط و واحدهای روانشناسی مراکز درمانی سرطان قرار گیرد.

Keywords:

تحمل پریشانی , نشخوار فکری , سلامت روان , فرزند مبتلابه سرطان