بررسی نقش میانجی سرسختی روانشناختی در رابطه با انعطاف پذیری ذهنی و اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان پایه ۱۲ در شهر شیراز

اهمال کاری میتواند موجبات کاهش عملکرد تحصیلی فرد را فراهم سازد، افسردگی به بار آورد و تجربیات هیجانهای منفی همچون شرم و احساس گناه پایدار در فرد ایجاد کند. افت تحصیلی و به دنبال آن ترک تحصیل، به عنوان منشا اتلاف و مانعی عمده در راه تحقق اهداف نظامهای آموزشی، از دیرباز مورد توجه دست اندرکاران تعلیم و تربیت قرار داشته است. علیرغم پیامدهای منفی اهمالکاری و شیوع روزافزون این پدیده و با عنایت به پژوهشهای اندک در این مورد، شایسته است مطالعات بیشتری انجام شود. در این مقاله، با ارزیابی نقش میانجی سرسختی روانشناختی در ارتباط بین انعطافپذیری ذهنی و اهمال تحصیلی در جامعه آماری شامل دانشآموزان پسر پایه دوازدهم در دبیرستانهای دولتی شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ نتایج قابل قبولی به دست آمد. نتایج حاصل از این پژوهش، به مدیران و معلمان کمک مینماید تا مدرسه را به محیطی بهتر جهت یادگیری و جلوگیری از اهمالکاری تبدیل کنند. نمونه گیری در این پژوهش به روش نمونه گیری خوشه ایی چند مرحله ای بود. برای انتخاب نمونه مناسب، نواحی ۴ گانه آموزش و پرورش شهر شیراز انتخاب شد. سپس روش نمونهگیری در سه سطح روش نمونه گیری خوشهای، روش نمونه گیری مرحلهای و روش نمونه گیری تصادفی ساده تعریف گردید. سه پرسشنامه انعطاف پذیری ذهنی (متغیر مستقل)، پرسشنامه سرسختی روانشناختی و پرسشنامه اهمالکاری به کار گرفته شد. به منظور آزمون توزیع نمونه آماری از روش کولموگروف-اسمیرنوف و به منظور آزمون ضریب پایایی از آماره آلفاکرونباخ با استفاده از نرم افزار SPSS و برای آزمون فرضیات از تحلیل مسیر و مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار PLS۳ استفاده گردید.

Keywords:

انعطاف پذیری ذهنی , سرسختی روانشناختی , اهمال تحصیلی , شهر شیراز , پایه دوازدهم.