فاطمه رمضانی - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی
سیما سلیمانی خواجه نفس - کارشناسی ارشد رشته مدیریت آموزشی
مریم قندهاری - کارشناسی ارشد علوم تربیتی

واژه "آموزش ویادگیری سازمانی"آمیخته از اصول مهم زندگی کاری هر سازمان است و از آنجا که مهمترین بعد این واژه پرورش ورشد مهارتها و تخصصهای کاری است، بدان جهت پایه ریزی و استمرار روند آموزش در سازمانهای امروز نقش بسزایی درتخصصی عمل کردن و درواقع پیشرو بودن آن سازمانها دارد. آموزش درواقع یکی از راههای اصولی و منطقی هدایت تلاشهایکارکنان در سازمان است و باعث بکارگیری استعدادهای نهفته، به کاراندازی قدرت تخیل و به وجود آمدن حس انعطاف پذیری فکریلازم در کارکنان خواهد شد . آموزش کارکنان سازمان در حقیقت یک برنامه ریزی بلند مدت برای بالا بردن توان و کاردانی نظام ورویارویی با نیازهای کنونی و آینده است. ازاینرو باید همواره توجه داشت که برنامه های آموزشی کارکنان، جز در مواردی معین ومحدود، با نتایج و آثار بلندمدت ارتباط دارد و سازمان و افراد آن را برای پذیرش مسئولیتهای دشوار و سنگین آینده آماده میکند.آموزش کارکنان باید بخشی بنیادی از کار سازمان باشد و تعهد و دلبستگی مدیریت سازمان را به خود جلب نماید. باور و حمایتمدیریت بلند پایه هر سازمانی از آموزش واعتقاد به ضرورت و اهمیت آموزش ،در اثر بخشی آن در پیشبرد برنامه های سازمانی بسیارمهم است . برای برنامه ریزی منابع انسانی سازمان، یک فراگرد پیوسته و چرخشی لازم است که از جایی و در زمانی معین داوطلبکار در سازمان را بر میگزیند، وی را برای کار در سازمان آشنا میکند، در جایی به شایستگی به کار میگمارد، رفتار کاری او را زیرنظر میگیرد، بر پایه معیارهای کنونی، آینده را میسنجد، وی را در گزینش کارراهه که برپایه برتری های وی استوار است یاری می دهد، این فراگرد به گونه ای پیوسته و چرخشی از نو گردش خود را آغاز میکند