لیلا صفایی فخری - دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر ری، شهر ری،ایران

امروزه با ظهور تحولاتی نظیر انقلاب اطلاعاتی و جامعه اطلاعاتی، افزایش اهمیت دانش و اقتصاد دانش محور، تغییر الگوی فعالیت های میان فردی و جامعه شبکه ای، ظهور نوآوری، توجه به فرایند یادگیری مادام العمر، گسترش سطح بین المللی آموزش و پژوهش، فشار برای همگون سازی و کیفیت بخشی سیستم های آموزش ملی، کاربرد سبک های جدید پژوهش، اشتیاق و ادعای ذینفعان در جامعه و صنعت بر حوزه های آموزش و پژوهش، افزایش تقاضا در شفافیت و پاسخگویی، سازمان ها با چالش هایی مواجه شده اند که لازم است به منظور پاسخگویی بعه این تغییرات در محیط های رقابتی، به سرمایه های نامشهود و معنوی خود که همان دانش نامیده می شود به عنوان یک عامل مهم بنگرند. بر این اساس مدیریت دانش و مدیریت سرمایه فکری به عنوان مجموعه فعالیت های مدیریتی هدفمند در شناسایی، ارزش گذاری دارایی های دانش سازمانی، سطح بندی و به اشتراک گذاشتن این دارایی ها در سازمان مطرح می گردند که کلید حصول دانش و دستیابی به اندوخته های دانشی سازمان، آموزش و یادگیری است. بنابراین سازمان های آموزشی به ویژه رهبر آموزشی می تواند نقش اساسی در کشف و خلق دانش، مشارکت در دانش، سازماندهی دانش، کاربرد دانش و ارزیابی عملکرد دانش به منظور بهبود و توسعه مدیریت سرمایه های فکری داشته باشد. در این راستا، در این مقاله به بررسی مفاهیم و مولفه های اساسی مدیریت دانش و مدیریت سرمایه فکری در سازمان های آموزشی، بررسی محدودیت های موجود در این زمینه و نقش رهبر آموزشی در توسعه و بهبود مدیریت دانش تا مدیریت سرمایه های فکری و ارائه راهکارهایی برای رفع موانع در سازمان های آموزشی پرداخته می شود

مدیریت دانش، مدیریت سرمایه فکری، سازمان های آموزشی و رهبر آموزشی