احمد جوشن پور - دبیر

یکی از ویژگی های عمده قرن نوزدهم این بود که این قرن با تلاش های دولت های استعمارگر در مناطق مختلفی از آسیا و آفریقا برای به مستعمره درآوردن برخی کشورها آغاز شد و با رقابت های آنها در صحنه ی بین المللی تداوم یافت. از این رو کشور پر اهمیت ایران نیز در قرن نوزدهم در کانون توجه قدرت-های استعماری واقع شد. روسیه، انگلستان و فرانسه سه دولتی بودند که به طور همزمان، ایران را مورد توجه قرار دادند. در حقیقت همین عوامل بود که اندیشمندان و سیاستمداران را به این افکار انداخت که باید راه چاره ای اندیشید و اصلاحاتی را که در کشورهای اروپایی اعمال شده بود در جامعه ی ایران هم پیاده کنند. این اصلاحات در داخل با موانعی روبه رو بود، یکی از این موانع علمای مخالف تجدد و نوگرایی بودند که در دوران قاجار نقش مهمی در مسائل سیاسی و اجتماعی داشتند. این پژوهش با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و استفاده از روش توصیفی – تحلیلی در پی آن است به بررسی مناسبات فکری و اعتقادی سیدحسن مدرس و شیخ فضل الله نوری در دوره قاجار بپردازد.

دوره قاجار، مشروطه، سید حسن مدرس، شیخ فضل الله نوری، مناسبات فکری و اعتقادی