سیروس قنبری - استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه بوعلی سینا
ایمان کریمی - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه بوعلی سینا
فاطمه نوروزی - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه بوعلی سینا

مدیریت دانش، مدیریت سرمایه های پنهان سازمان است. این فرایند شامل خلق، کسب، ذخیره سازی، انتشار، به اشتراک گذاری و بکارگیری دانش است. با توجه به اینکه دانشگاهها از نظر اندازه، وسعت و تنوع سرمایه های هوشی، یکی از گسترده ترین نهادهای اجتماعی رسمی هستند، باید در استقرار مدیریت دانش به عنوان قابلیت اصلی نسبت به سایر سازمانها پیشگام باشند و نقش رهبری را ایفا کنند و در نقش سازمانهای دانشی، فعالیتهای اصلی خود را معطوف به یادگیری، خلق و اشاعه دانش نمایند. در این مقاله دو رویکرد نسبت به مدیریت دانش، رویکرد مبتنی بر بعد فناوری و رویکرد اجتماعی بیان شده است و با توجه به این دو رویکرد عوامل تاثیر گذار بر استقرار مدیریت دانش از جمله: کاربرد فناوری اطلاعاتی، فرهنگ سازمانی، یادگیری سازمانی و نیروی انسانی مورد امعان نظر قرار گرفته است و نقش آموزش ضمن خدمت به عنوان مهم ترین عامل توانمند سازی و بالندگی نیروی انسانی و تبدیل سازمان به یک سازمان یادگیرنده به منظور ایجاد بستر مناسب جهت استقرار و نهادینه شدن مدیریت دانش تبیین شده است، در پایان علاوه بر نقش کلیدی آموزش ضمن خدمت سایر راه کارهای عملی جهت نهادینه ساختن مدیریت دانش سازمان ها ارائه گردیده است.

مدیریت دانش، آموزش ضمن خدمت، نیروی انسانی، یادگیری سازمانی، فرهنگ سازمانی، سازمان یادگیرنده