فاطمه طوسیان - دانش آموخته کارشناسی، علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان یاسوج.

هدف از این پژوهش بررسی روش تدریس حل مسئله در آموزش می باشد. روش پژوهش، توصیفی از نوعاسنادی است. جامعه پژوهشی شامل کلیه منابعی است که در زمینه یادگیری مشارکتی وجود دارد و از نمونهگیری در دسترس استفاده شده است؛ بدین صورت منابعی که در دسترس پژوهشگر قرار گرفته است به عنواننمونه در نظر گرفته شد. روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه با استفاده از فیش برداری بوده است کهمحقق سعی نموده است اطلاعات مورد نیاز را فیشبرداری کند سپس با تفکر و تامل فراوان آنها را دسته بندی وتحلیل کند. نتایج کلی این پژوهش حاکی از آن است که روش تدریس حل مسئله با تمرکز اصلی بر رویموضوع فرضیهسازی و سوالسازی نوعی تفکر انتقادی و نوعی خلاقیت در دانش آموزان در جهت پاسخ دادن بهسوالات ساخته شده در ذهن می شود که در این روش ابتدا به طراحی فرضیات می پردازند و سپس به دنبالیافتن اطلاعات و جمع آوری اطلاعت در جهت پاسخ به سوالات می روند که این روند باعث نظم دهی و جهتدهی به ذهن دانش آموز می گردد و همواره با طی کردن این مراحل منجر به افزایش یاددهی و یادگیری در دانشآموزان می گردد.

روش تدریس، حل مسئله، آموزش.