بررسی مقایسه ای محیط های یادگیری مهد کودک و مدرسه از منظر روانشناسی

یکی از مهم ترین سرفصل ها در زمینه گرافیک محیطی توجه به تاثیرات و بکارگیری فرم در محیط های مختلف است .امروزه مهد کودک به عنوان اولین فضای اجتماعی که کودک در آن وارد می شود، نقش مهمی در دوران کودکی دارد. و نه تنها فضایی جهت نگهداری کودکان می باشد، بلکه فضایی برای جامعه پذیری ، رشد، تعلیم و تربیت کودکان است. طراحی فضای داخلی مهد کودک که با توجه به ویژگی های ذهنی، رفتاری و شناختی کودک و با بکارگیری رنگ ها و فرم های مناسب برای کودک طراحی شده باشد، می تواند مکان مناسبی را برای رشد کودک فراهم کند.رنگ و فرم با قدرت تاثیر گذاری بر روحیات و تاثیر بر ضمیر ناخود آگاه می تواند نقش مهمی در افزایش هوش، تمرکز، آرامش و اشتهای کودک داشته باشد. همچنین فرم ها در سنین کودکی برای کودک قابل توجه هستند، زیرا توانایی القای مفاهیم را برای کودک دارا می باشند. امروزه کارشناسان با درک اهمیت و ضرورت پرورش انسان در دوران کودکی، به دسته بندی و طراحی فضاهایی پرداخته اند که هوش، خالقیت و مباحث اخالقی مرتبط را از دوران کودکی رشد می دهند. دوران خردسالی پیش از دبستان دوران کوتاهی است که در شکل گیریشخصیت کودک بسیار موثر است چرا که کودک نخستین دانستنی هایش را در مورد محیط زندگی در این سالها کسب می کند .بسیاری از متخصصان بر نقش فضاهای کالبدی مناسب مهدکودک در تحول شخصیت، رشد خالقیت، ممانعت از اغتشاش ذهنی، به حداقل رساندن شرایط خطرزایی که مانع تحول استعدادهای کودک شوند و فراهم کردن محیطی سالم برای تعامل کودکتاکید فراوان دارند. هدف مقاله حاضر تبیین عوامل تاثیر گذار فضای کالبدی مهدکودک بر تعامالت کودکان در راستای رشد شخصیتی، عاطفی، روانی و جسمی آنها و برخی ویژگیهای معماری است.

Keywords:

روانشناسی فرم ها , گرافیک محیطی , فضای کالبدی , رشد کودک , مهدکودک