نجمه شکیبامنش - کارشناس عمران شهرداری منطقه دو شیراز و کارشناس ارشد مهندسی معماری، شیراز، ایران

نظام برنامه ریزی شهری در ایران عمدتا متکی بر طرحهای جامع و تفصیلی میباشد؛ این طرحها با توجه بهماهیت خود از انعطافپذیری پایینی برخوردار بوده و فرآیند تهیه و تصویب آنها به گونه ای است که مدت زمان طولانی را در بر میگیرد. علاوه بر این موارد میزان مشارکت در این طرح ها در سطح پایینی قرار گرفته بنابرایناستفاده از طرح CDS میتواند فاصله بین طرح های توسعه شهری و مردم را کاهش دهد. تغییر و تحول درمحیط شهری امری اجتناب ناپذیر است، عوامل و نیروهای متعددی شامل نیروهای اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، فناوری و زیست محیطی در فرآیند و شدت این تحولات اثر گذار هستند این عوامل (طبیعی یا مصنوعی، فردی یا اجتماعی، برنامه ریزی شده یا برنامه ریزی نشده) شکل، اندازه، ساختار و سازمان فضایی شهرها را تحت تاثیر قرار میدهند. کلانشهر شیراز با قرار گرفتن به عنوان مرکز استان با عواملی از قبیل مهاجرت، افزایش رشد طبیعی جمعیت و ... با رشد شتابان شهر نشینی روبرو است و در کنار این موارد با توجه به محدودیتهای خدماتی خود توانایی تامین زیرساختهای حاشیه شهرها و مورد نیاز برای سکنی گزینی جمعیت وارد شده را ندارد و این امر باعث شده در جای جای شهر، سکونتگاه های غیررسمی شکل گیرد که علاوه بر برهم زدن سیما و منظر شهری باعث افزایش اشتغال کاذب در سطح شهر گردد. برنامه ها و طرحهایی نیز که در سطح شهر تدوین و اجرا میشود متناسب با تواناییها و پتانسیلهای موجود نبوده و توانایی حل مشکلاتی را که شهر با آن مواجه است را ندارند. لذا شناسایی قابلیتهای مختلف طبیعی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی شهر ضروری بوده تا از این طریقرویکردی پایدار در توسعه شهری تدوین گردد. رویکرد مذکور در ارتقاء زندگی شهروندان و کاهش فقر شهریموثر بوده و زمینه مشارکت مسئولین و شهروندان درراستای راهبردهای تدوین شده را فرآهم می آورد. در این پژوهش به بررسی امکان توسعه موازین زیربنایی شهرسازی منطقه دو شهرداری شیراز با تاکید بر مدل زوجی Expertchoice پرداخته شده و نتایج در قالب جداول و نمودارهای مختلفی ارائه شده است.

امکان توسعه موازین زیربنایی، شهرسازی منطقه دو شهرداری شیراز، نظام برنامه ریزی شهری، تغییر و تحول در محیط شهری، مدل زوجی .Expertchoice