مطالعه جایگزینی روسازی آسفالتی با روسازی سبز در محیط های فرهنگی با رویکردی به مساله اثرات دمایی

یکی از مهم ترین مسائل حال حاضر در محیط های فرهنگی، به واسطه جایگاه الگو بودن در جامعه، ایجاد شرایطزیست محیطی مناسب است. بزرگترین مسئله پیشروی مهندسان و برنامهریزان کاهش اثرات مضر و زیانبارپدیده ی جزیره گرمایی در محدوده های فعالیتهای اجتماعی انسانها است. استفاده مناسب از فضاهای باز و معابردسترسی، علاوه بر بهبود کیفیت و دمای هوای محیطهای آموزشی، نقش بسیار زیادی در حفظ محیط زیست شهری و توسعه پایدار دارد. انسان در محیط اطراف تاثیر میگذارد و هم تاثیر میپذیرد، سطح و میزان اثرات نامطلوب آن میتواند کیفیت زندگی را کاهش دهد. معمولیترین مصالح برای ساخت مسیرهای دسترسی داخل محیط های فرهنگی در کشور رویه های سیاه یا آسفالتی است که منشا جزایر گرمایی پراکنده و کوچک در سطحمحیط میشود که این جزایر را میتوان با کاربرد روسازی سبز یا سرد کاست. برای مقایسه رویه های سبز پیشنهادیبا روسازی آسفالتی رایج از ضریبی به نام آلبیدو یا انعکاس آفتاب استفاده میشود. ضمن بررسی سایر مطالعات،نتایج مطالعه حاضر، حاکی از آن است که روسازی سبز (بتن غلتکی) کاهش زیاد دما را در مقایسه دیگر سطوحدارد. استفاده از روسازی یا سنگفرشهای روشن و با فضای خالی بیشتر به دلیل کاهش ظرفیت حرارتی احتمال ایجاد تمرکز و جزایر حرارتی پراکنده را کاهش میدهد.

Keywords:

روسازی , مخلوط آسفالتی , دانشگاه سبز , معابر و پیاده روهای درونی , مخلوط بتنی