لعیا آگاه - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه فردوسی مشهد
سحر ملازاده بیدختی - استادیار، دانشگاه فردوسی مشهد
جلیل وحدتی خاکی - استاد، دانشگاه فردوسی مشهد
قاسم براتی دربند - استادیار، دانشگاه فردوسی مشهد

سنتز احتراقی در محلول یکی از روش های سریع. به صرفه و کم هزینه. به منظور تولید نانو مواد و مواد معدنی است که به دلیلاستفاده از پیش ماده های سازگار با محیط زیست مانند نیترات فلزات به عنوان اکسید کننده و سوخت گلایسین. اوره و...به عنوان عامل احیاکننده بسیار موردتوجه قرارگرفته است. از آن جهت که تغییر نسبت سوخت به اکسیدکننده بر دمایآدیاباتیک و pH محلول تاثیر است باعث شده که. درنهایت نوع محصول بدست آمده تابعی از نسبت سوخت به اکسید کنندهانتخابی باشد. ازاین رو در این پژوهش، سیستم Cu-Mn-O و تاثیر تغییر نسبت سوخت به اکسید کننده (۰/۵، ۰/۷۵، ۱، ۱/۲۵)و همچنین. تغییر نسبت کاتیون Cu و Mn به صورت (CuO-۲۵MnO(۲) ،۵۰CuO-۵۰MnO(۲) ،۲۵CuO-۷۵MnO(۲) ،۱۰۰MnO(۲۱۰۰CuO, ۷۵) بر تبلور فاز نهایی محصولات به دست آمده در هر سیستم موردبررسی قرار گرفت. فازهای متبلور شده درمحصولات حاصل از فرآیند سنتز احتراقی در محلول. با استفاده از آنالیز XRD به خوبی نمایش داده شده است. درنهایت می-توان مشاهده کرد که استفاده از سوخت گلایسین به دلیل دمای احتراق بالاتر انرژی محرکه لازم جهت تشکیل محلول هایجامد از قبیل (CuMn(۲)O(۴), CuMnO(۲ را داشته و افزایش نسبت سوخت به اکسید کننده» امکان تبلور اکسیدهای ناپایدار که برایتشکیل به دمای بالا نیاز دارند را فراهم می کند.

سنتز احتراقی در محلول، گلایسین، نسبت سوخت به اکسیدکننده، درصد مولی ، سیستم Cu-Mn-O