مجتبی فاتحی ملایوسف - فوق لیسانس مهندسی مواد و متالورژی، دانشکده مهندسی متالورژی و مواد، دانشکده فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
احمد بهمنی - دکترا مهندسی مواد و متالورژی (استاد)، گروه مواد پیشرفته و انرژی های تجدیدپذیر, سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران. تهرانایران
بهزاد نایبی - دکترا مهندسی مواد و متالورژی (استاد), دانشکده مهندسی مواد و متالورژی، دانشگاه امیر کبیر. تهران، ایران
فاطمه اصل زعیم - فوق لیسانس زیست شناسی، دانشکده زیست شناسی دانشگاه تهران، تهران، ایران

جراحی به عنوان نخستین راهکار در درمان سرطان های استخوان. مطرح است. با این وجود. بسیاری از بیمارانی که تحتدرمان با جراحی قرار می گیرند. بازگشت غده سرطانی (تومور) را تجربه می کنند. داربست های معمول فلزی. حمایت مکانیکیکافی برای استخوان معیوب را فراهم می کنند. اما نمی توانند سلول های سرطانی برگشت یافته را ربشه کن کنند. در کار حاضر،منیزیم خالص اکسترود شده به عنوان یک کاشتنی (ایمپلنت) زیست تخریب پذیر استخوانی، معرفی شده است. ریزساختار رفتارتجزیه پذیری و اثر منیزیم بر سمیت و چسبندگی سلولی. با به کارگیری دو نوع سلول سرطانی استخوان (MG-۶۳) وغیرسرطانی (سلول بنیادی مزانشیمی مغز استخوان) بررسی شده است. مشاهده شده است که پس از گذشت یک روز دولایهزیست تقلید از جنس اکسید منیزیم و هیدروکسی آپاتایت روی سطح نمونه تشکیل می شود که سبب کاهش و یکنواختی نرختجزیه در محلول شبیه سازی بدن می شود. همچنین مشاهده شد که منیزیم بستری مناسب برای سلول های غیرسرطانی و تاحدی سمی برای سلول های سرطانی است که این موضوع نشان دهنده آینده روشن این نوع کاشتنی در درمان های ارتوپدیکهمراه با وپژگی ضد توموری است.

کاشتنی (ایمپلنت) منیزیمی، زیست سازگاری، زبست تخریب پذیری، سلول سرطانی، سلول بنیادی، بررسی برون تنی (In-vitro)