کمبود و نقش عنصر روی و باکتری های حل کننده روی در خاک

روی یک عنصر کمیاب است که در غلظت های مختلف در همه خاکها، گیاهان و حیوانات یافت می شود و برای همه اشکال زندگی ضروری است ؛ روی اگر مقدار کافی نباشد، حیات گیاه و حیوان از تنش های فیزیولوژیکی ناشی از اختلال عملکرد سیستم های آنزیمی و عملکردهای متابولیکی که روی نقش مهمی در آن ایفا می کند، به خطر میافتد؛ کمبود روی در انسان ریشه در وضعیت روی در خاکهای کشاورزی و در نتیجه مقادیر کم روی در محصولات غذایی پایداردارد. همچنین ، کمبود روی با کاهش فعالیت آنزیم ، اختلال در ثبات ریبوزومی و کاهش سرعت سنتز پروتئین ، رشد و نمو گیاه را مختل می کند؛ استراتژی های کشاورزی که برای بهبود ارزش غذایی گیاهان زراعی استفاده می شوند، به عنوان استراتژی های تقویت زیستی شناخته می شوند که شامل تقویت بیولوژیکی ژنتیکی است که بر اساس اصلاح نباتات کلاسیک و مهندسی ژنتیک برای غلظت های بیشتر مواد مغذی است ، و تقویت زیستی زراعی بیشتر، که مبتنی بر کاربردهای بهینه کود است (این کمبود روی را می توان از طریق مکمل ، غنی سازی یا تقویت زیستی در این میان، رویکردهای تقویت زیستی (زراعی و ژنتیکی ) به نظر می رسد موثرترین برای بهبود غلظت ریز مغذی ها در دانه های گیاهی منجربه اثرات مفید بر سلامت انسان می شود. کوددهی با روشهای مختلف می باشد یکی از رویکردهای زراعی که به بهبود امنیت غذایی کمک می کند؛ از این رو، افزایش میزان روی در بخش های خوراکی محصولات باید در اصلاح نباتات مورد توجه قرار گیرد). بنابراین استفاده از باکتری های حل کننده روی می تواند یک رویکرد زراعی پایدار برای افزایش روی موجود در خاک باشد. تقویت زیستی توسط میکروبها به عنوان یک جایگزین سبز در چهارچوب کشاورزی پایدار پیشنهاد می شود، که در این مقاله مروری به این موضوع پرداخته شده است .

Keywords:

کمبودروی , اصلاح نباتات , باکتری های حل کننده روی , تقویت زیستی