بررسی ارتباط مدیریت با طول عمر تولیدی و رفاه گاوهای شیری

تحولات در دهه ی گذشته ، انگیزهای برای بازنگری در مورد طول عمر تولیدی گاوهای شیری ایجاد کرده است . افزایش شایستگی های ژنتیکی و تولیدمثل ، توجه داشتن به رفاه گاو و نوع جایگاه هم چنین مراقبت های بهداشتی ، فرصت را برای افزایش طول عمر تولیدی برای مدیران دامداری فراهم نموده است که باعث بیشینه سودآوری و بهبود پذیرش جامعه از محصولات دامی می شود. ارزیابی رفاه گاوشیری با روشهای گوناگونی امکانپذیر است . چهار اصل اساسی که بر اساس آنها ارزیابی رفاه یکپارچه شده است شامل تغذیه خوب، جایگاه خوب، توجه به وضعیت سلامتی و رفتاری هستند. تغییر حاد رفاه را می توان با کاهش بهره وری ، به ویژه تولید شیر مشاهده کرد. هم چنین ، گاهی با بیمار شدن دام، تغییر در رفتار و عدم تمایل به تحرک و یا به طور غیرعادی پرخاشگرشدن مشهود می شود. کاهش توجه به بهداشت و رفاه جایگاه باعث افزایش عوامل عفونی و آسیب حیوان شده است که در صورت پیشرفت به علایم بالینی مانند تب ، بی حالی و اسهال منجر شده و یا در موارد طولانی مدت به کاهش وزن ختم خواهد شد که درنتیجه باعث شده است تا حیوان در رده پایین تری نسبت به همتایان خود قرار گیرد گاوها به طور مکرر در معرض گل و لای و مدفوع قرار می گیرند، که حتی الامکان باید از این آلودگی ها اجتناب کرد. لازم به ذکر است که بین این آلودگی ها و مواردی مثل مشکلات گوارشی ، ورم پستان و لنگش ارتباط وجود دارد که تمامی این پارامترها بر کاهش طول عمر تولیدی گاو شیری اثر گزار است .

Keywords:

طول عمر , تنش , رفاه دام , پیشگیری از بیماری , زیست محیطی , بهداشت