بررسی روند تغییرات مزیت نسبی صنعت نساجی ایران و نقش آن در توسعه تجارت بین المللی

در تجارت بین الملل بحث اصلی روی مبادله کالا هاست از آن جا که یک کشور قادر نیست تمام نیازها و احتیاجات خود را از تولید داخلی بر طرف کند به همین دلیل کشورها ناگزیر از تجارت بین الملل هستند.یکی از محورهای مهم اطلاعاتی در جهت برنامه ریزی اقتصادی، بویژه سرمایه گذاری صنعت در کشورهای در حال توسعه، آگاهی از مزیت های نسبی در تولید و صدور کالاها می باشد. آگاهی از مزیت های نسبی تجارت خارجی و تلاش در جهت بالفعل ساختن آنها به منظور موفقیت و حضور در عرصه رقابت بین الملل، امری ضروری به نظر می رسد.صنعت نساجی و پوشاک ایران با بهره گیری از قدمت طولانی، حجم سرمایه گذاری، نرخ بالای ارزش افزوده، پیوندهای پیشین و پسین با سایر صنایع دیگر و اقتصاد ملی و نیروهای انسانی فراوان دارای امکانات بالقوه بسیاری جهت پیشرفت و ارتقا کمی و کیفی خود و اقتصاد ملی است.در این تحقیق که به روش اسنادی و کاربردی انجام شد، به بررسی تغییرات مزیت نسبی صنعت نساجی ایران نسبت به رقبا و نقش آن در تجارت بین الملل پرداخته شد. نتایج حاصل نشان داد بطور کلی در بسیاری از بخش های اقتصادی، کشور ایران در حال از دست دادن مزیت نسبی خود در بازارهای جهانی است. لازم است دولت و سیاستگذراران حوزه اقتصاد با درنظر گرفتن این مساله باید اولویت های صادراتی را صحیچ شناسایی کرده و بر پایه آن، تقویت و حمایت تولید را در بخشهایی پیگیری کنند که دارای مزیت باشد و علاوه بر وجود مزیت، این معیار از پایداری نیز برخوردار باشد.

Keywords:

تجارت بین المللی , صنعت نساجی , توسعه تجارت , مزیت نسبی