فرهاد شفیع پور مطلق - گروه مدیریت آموزشی، واحد محلات، دانشگاه آزاد اسلامی ، محلات، ایران
مجتبی ملا احمدی - گروه مدیریت آموزشی، واحد دهق، دانشگاه ازاد اسلامی، دهق، ایران

چکیده هدف تحقیق حاضر، تعیین رابطه بین بهره گیری از مهارت های خودتنظیمی و خودشکوفایی تحصیلی و پدیدارسازی برنامه درسی استارتاپ ساز در مدرسه کارآفرین با واسطه گری درگیری تحصیلی بوده است. برنامه درسی استارتاپ ساز، برنامه ای است که ذهنیت دانش آموزان را به گونه ای پرورش دهد که بتوانند کسب و کار های نوبنیادی را راه اندازی کنند.روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری کلیه معلمان دوره دوم متوسطه شهر اصفهان به تعداد ۳۵۳۷ نفر در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ بوده است. شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای بوده که بر اساس فرمول حجم نمونه کوکران و بطور تصادفی تعداد۳۴۷ نفر برای تحقیق انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل چهار دسته پرسشنامه بوده است که عبارتنداز: ۱.پرسشنامه خودتنظیمی تحصیلی (سواری و عرب زاده، ۱۳۹۲)، ۲.پرسشنامه خودشکوفایی تحصیلی (رضوانی منفرد و شفیع پور مطلق، ۱۳۹۵) ۳.پرسشنامه درگیری تحصیلی دانش آموز (فردریکس، ۲۰۰۴) و ۴. پرسشنامه محقق ساخته برنامه درسی استارتاپ ساز ادراک شده. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از دو سطح آمار توصیفی (فراوانی، میانگین، درصد) و آمار استنباطی (آزمونهای کالموگروف-اسمیرنف و شاپیرو ویلک، همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه گام به گام و مدل معادله ساختاری) استفاده شده است. بطورکلی نتایج تحقیق نشان داد، بین خودتنظیمی و خودشکوفایی تحصیلی و پدیدارسازی برنامه درسی استارتاپ ساز در مدرسه کارآفرین در سطح ۰۵/۰>P رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نیز نتایج نشان داد، مدل تجربی پیشنهادی تحقیق از برازش مطلوبی برخوردار بوده است.

کلید واژه خودتنظیمی تحصیلی, خودشکوفایی تحصیلی, برنامه درسی استارتاپ ساز, مدرسه کارآفرین, درگیری تحصیلی