ارزیابی اقلیم آسایش سه شهرستان مهم استان کرمان با استفاده از شاخص های رطوبتی حرارتی (THI) و ضریب ناراحتی انسان

گردشگری منبع درآمدی ارزی بسیار زیادی در اختیار اقتصاد یک کشور قرار می دهد، بطوریکه هم اکنون گردشگری به عنوان یک صنعت تلقی می شود، و از آن جایی که اقلیم از دیدگاه برنامه ریزی گردشگری بسیار اهمیت دارد و گردشگران معمولا در جستجوی اقلیم مطلوب یا اقلیم آسایش هستند در این تحقیق سعی شده است، با استفاده از داده های هواشناسی (پارامتر های میانگین دمای ماهانه و رطوبت نسبی) طی یک دوره آماری ۲۶ ساله (۱۳۶۹-۱۳۹۴) شرایط اقلیم آسایشی شهرستان های جیرفت، بم و سیرجان به کمک شاخص های رطوبتی- حرارتی و ضریب ناراحتی انسان، ارزیابی گردد. نتایج به دست آمده نشان داد که دوره آسایش اقلیمی در این شهرستان ها کوتاه بوده و به صورت دو دوره ی مجزا دراوایل فصل پاییز تا ابتدای فصل بهار واقع شده است. محدودیت عمده اقلیم گردشگری درشهرستان جیرفت مربوط به طولانی شدن تنش گرمایی بسیار زیاد آن در ماه های اردیبهشت، خرداد، تیر، مرداد، شهریور و مهر است. در حالی که طول مدت تنش گرمایی در سیرجان در سه ماه تیر، مرداد و شهریور و در شهرستان بم نیز بیش-ترین گرما در سه ماه تیر، مرداد و شهریور رخ می دهد. بر اساس نتایج بدست آمده در شهرستان جیرفت با توجه به شاخص ضریب ناراحتی انسان و شاخص رطوبتی- حرارتی، مطلوب ترین اقلیم آسایشی طی ماه های آذر، دی و بهمن در شهرستان بم طی ماه های آذر، دی، بهمن و اسفند و در شهرستان سیرجان طی ماه های آبان و آذر به دست آمد. بنابراین به مسافران و گروه های توریستی توصیه می شود به این شهرستان ها در ماه های مذکور سفر کنند.

Keywords:

اقلیم آسایش , شاخص آماری رطوبتی- حرارتی , ضریب ناراحتی انسان , کرمان