سمیه عباسی - ۱- لیسانس آموزش ابتدایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
پروین میرزائی - ۲-لیسانس تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه
خدیجه دولتی قوشه بلاغ - ۳-کارشناسی ارشد اقتصاد اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه
رقیه کوهی - ۴- لیسانس مدیریت بازرگانی، دانشگاه پیام نور واحد میانه

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر ارتباط مثبت و منفی آموزگار و شاگرد در روند تحصیلی انجام شده است. در فرایند تعلیم و تربیت به متعلم انتقال می یابد تنها معلومات و مهارت های معلم نیست بلکه تمام صفات، خلقیات، حالات نفسانی و رفتار ظاهری او نیز به شاگردان منتقل می شود رابطه دانش آموز با معلم یک رابطه باطنی و معنوی است دانش آموز، معلم را شخصیتی محترم و ممتاز می داند که او را در بزرگ شدن و به استقلال و آزادی رسیدن و به عضویت رسمی جامعه درآمدن کمک و مساعدت می نماید معلم باروح و جان دانش آموز سروکار دارد و به همین جهت به عنوان یک الگوی محبوب و مطاع پذیرفته می شود. این تحقیق با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام شده است. نتایج نشان داد افرادی که حرفه معلمی را باعلاقه انتخاب کرده اند و دارای احساس تعهد و انگیزه نسبت به کار خود باشند عملا موفق تر از معلمانی خواهند بود که بدون انگیزه حرفه معلمی را انتخاب کرده اند. همچنین نتایج نشان داد ارتباط معناداری بین نوع ارتباط مثبت و یا منفی معلم و دانش آموز، بر پیشرفت تحصیلی دانش آموز وجود دارد.

آموزگار، معلم، شاگرد، روند تحصیلی، تعلیم و تربیت