گلرخ یاوری منش - کارشناسی ارشد فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه شهید چمران اهواز
آفتاب خشنودان - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گچساران
مهرنوش کدخداپور - کاردانی آموزش ابتدایی دانشکده سما دهدشت
کوروش سهرابی اصل - - سطح دو حوزه علمیه قم و دبیر اداره آموزش و پرورش شهرستان مارگون

ه عنوان بخشی از تبدیل مدارس آینده به یک جامعه مدرن اجتماعی پایدار، محوطه مدرسه نیاز به ایجاد فضاهای نوآورانه داخلی و خارجی مدرسه با حمایت عناصر طبیعی در یک مدل یکپارچه دارد که رویکرد مشارکتی می تواند بخشی از آن باشد. بنابراین، فراگیران نه تنها کاربر نهایی تصمیم گیرندگان چنین محیطی نیز خواهند بود. شواهد مبتنی بر نظریه نشان می دهد که چنین انزوا از طبیعت بر عملکرد و توانایی های ذهنی دانش آموز تاثیر منفی می گذارد. این تاثیر منفی توسط چندین نوع تحقیقات علمی تایید شده است که بر سلامت جسمی و روانی فرد تمرکز دارد. دانش آموزان احساس می کنند که در فضایی غیرجذاب و فرآیندی بدون انگیزه کار می کنند. مشکل اصلی این است که فراگیران چگونه می توانند در فضای تدریس احساس مثبت و سازنده داشته باشند. آنها فعالانه در شکل گیری و طراحی آن و این که کد محیطی بهینه چیست، شرکت می کنند. هم مناظر سبزتر و هم محیط اطراف و هم زمان سپری شده در فضاهای سبز، فواید رشد ذهنی، جسمی و اجتماعی متعددی را برای دانش آموزان به ارمغان می آورد و رشد آنها را به سمت شهروندانی آگاه و مسئول از نظر زیست محیطی تشویق می کند. علاوه بر این، در صورت دسترسی یکسان، فضاهای سبز برای کاهش نابرابری های بهداشتی که کودکان آسیب دیده اجتماعی-اقتصادی از آن رنج می برند، استفاده می کنند. این مطالعه به بررسی موضوع فضای سبز در محیط های آموزشی و اهمیت آن پرداخته و در جهت نیل به این هدف از روش کتابخانه ای استفاده نموده است.

فضای آموزشی ، مدارس سبز، فراگیران، طبیعت