راهنمای استفاده درست از تنبیه در کلاس درس

اکثر روانشناسان بر این باورند که تنبیه، به ویژه تنبیه بدنی، روشی ضعیف برای از بین بردن رفتارهای ناخواسته در بیشتر موقعیتها است. با این حال، مواقعی وجود دارد که ممکن است برای مدیریت رفتار یک کودک یا حتی بزرگسال دیگر، تنبیه لازم باشد. به طور کلی تنبیه در مدارس روشی ناکارآمد، خطرناک و غیرقابل قبول برای کنترل و حفظ رفتار و انضباط به نظر می رسد، زیرا پیامدهای منفی به جای مثبت در کل فرآیند آموزش و یادگیری به همراه دارد. به نظر می رسد تنبیه بدنی باعث افزایش پرخاشگری کودک، افزایش رفتار ضداجتماعی، کاهش موفقیت های فکری، افزایش کیفیت پایین رابطه والد-معلم دانش آموز و ایجاد مشکل در سلامت روان می شود. از آنجایی که تنبیه باعث غیرانسانی کردن کودکان و ایجاد احساس خجالت، شرم و بی ارزشی در طی فرآیند یادگیری و تدریس در آنها می شود، بهتر است در خانه و مدرسه حذف شود تا یادگیری مثبت تقویت شود. همچنین باید لغو شود، زیرا در حق دانش آموزان که با وقار رفتار می کنند، تداخل می کند و در نتیجه با حق تحصیل با کیفیت تداخل می کند. با این حال، هنگامی که معلم یا والدین احساس می کنند لازم است از تنبیه استفاده کنند، باید روی نکات مهم (راهنماها) تمرکز کنند تا آن را در تغییر رفتار دانش آموزان موثر کنند. با این وجود، باید تلاش بیشتری برای آموزش والدین و معلمان در مورد پیامدهای تنبیه بدنی و نیز جایگزین هایی که در دسترس آنها است، صورت گیرد. توجه به این نکته حائز اهمیت است که نظم و انضباط خوب مدرسه نه تنها به واکنش های غیر خشونت آمیز به رفتار ضعیف دانش آموزان، بلکه به معلمان ماهر و آموزش دیده بستگی دارد. هدف از این مطالعه بررسی استدلال های موافق و مخالف تنبیه بدنی در مدارس است و توصیه هایی برای استفاده درست از تنبیه در فرایند یادگیری ارائه شده است.

Keywords:

تنبیه بدنی , دانش آموز , مدرسه , آموزش , یادگیری