سید محمد موسوی - ۱- دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، موسسه غیرانتفاعی ارم، شیراز، ایران.
محمد ایزدی - ۲- کارشناس ارشد الکترونیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سپیدان، ایران.
میثم رهنما - ۳- کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه بین المللی امام رضا (ع)، مشهد، ایران.
علی کیان پور - ۴- دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، ایران.

توسعه شهرنشینی و تراکم شهری، نیاز به برنامه ریزی و طراحی فضاهای عمومی برای تشویق ساکنین برای استفاده مناسب از این نوع فضاها بیش از پیش ضرورت دارد. امروزه اغلب فضاهای عمومی شهری و خیابان ها بدلیل افزایش بی رویه ی وسایل نقلیه و وابستگی الگوهای زندگی شهری به آن ها بشدت تحت سلطه ی ماشین در آمده است. شکلگیری و توسعه ی اغلب فضاهای شهری, خیابان ها و حتی کوچه ها درشهرهای جدید ایران بر مبنای مقیاس سواره و وسایل مربوط به ترافیک است.از ویژگیهای مهم فضای عمومی شهری دسترسی پذیری و همگانی بودن آنهاست. این فضاها صحنه نمایش زندگی روزمره مردم است و در تقابل با فضای زندگی خصوصی قرار می گیرد. پیاده رو های شهری به عنوان بخشی از فضاهای عمومی در شهرها، نقش مهمی در رفع نیازهای انسانی از جمله اوقات فراغت، تفریح و سرگرمی ایفا می کنند. شناسایی عوامل موثر در سرزندگی یک فضا می تواند در جهت تحلیل وضع موجود و تصمیمات آتی به منظور ارتقای سطح کیفی فضاهای عمومی شهر و جلوگیری از تکرار نواقص در ساخت مکانها و فضاهای شهر موثر واقع گردد. فضای عمومی از طریق عوامل کالبدی و انسانی محیط بر ذهنیت افراد تاثیر گذاشته و در صورت ایجاد احساس خوشایند، آنان را به برقراری تعاملات اجتماعی و مبادله تشویق مینماید که به موجب آن، سرزندگی اجتماعی شکل می گیرد.

کلمات کلیدی: پیاده راه، سرزندگی، فضاهای عمومی، شهر شیراز.