فاطمه هاشم زاده - -کارشناسی الهیات حوزه علمیه مکتب الزهرا(س)
ندا آذری - آموزگار اداره آموزش و پرورش شهرستان انگوت
فاطمه دژبان - آموزگار اداره آموزش و پرورش ناحیه ۲ تبریز
حسین رستم زاده - کارشناسی حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمارلو

این پژوهش با تمرکز بر نقش بی بدیل آموزگاران در درمان مبتنی بر بازی اختلال نارساخوانی در دوره ابتدایی در مدارس صورت گرفته است. درمان مبتنی بر بازی باعث افزایش عملکرد خواندن و موفقیت تحصیلی در یادگیرندگان مبتلا به اختلال نارساخوانی می شود. روش های درمانی مختلفی برای یادگیرندگان با اختلال های رفتاری و یادگیری در سال های اخیر به کار گرفته شده است که یکی از این روش ها، درمان مبتنی بر بازی است. درمان مبتنی بر بازی روی آوردی مبتنی بر نظریه درمانی است که فرایندهای یادگیری و ارتباط طبیعی و بهنجار یادگیرندگان را پایه ریزی می کند. کار درمانی که در درمان مبتنی بر بازی نهفته است به طرق گوناگون مورد استفاده قرار می گیرد. آموزگاران از طریق بازی به یادگیرندگانی که توانایی های اجتماعی یا عاطفی شان ضعیف است رفتارهای سازش یافته تری را می آموزند. در بازی امکان بررسی دقیق و فردی الگوهای رفتاری یادگیرنده و پرداختن به تمامی جنبه های مشکل فراهم می شود. روان شناسان و پژوهشگران متعددی طی چندین دهه اثربخشی آن را بر بهبود مشکلات یادگیری و ارتقای سطح سازش یافتگی یادگیرندگان مورد تایید قرار دادند. رابطه حسنه ای که بین آموزگار و یادگیرنده در طول جلسه های درمان مبتنی بر بازی شکل می گیرد، تجربه مهمی را که برای درمان لازم است، فراهم می کند.

اختلال نارساخوانی، مشاورمدرسه، آموزگار، درمان مبتنی بر بازی، موفقیت تحصیلی، یادگیرندگان