مهسا صدیقی مورنانی

آینده نگری و پیش بینی تحولات از نیازهای اساسی برنامه ریزان و مدیران است. روش دلفی که یکی از دستاوردهای جنگ سرد است در ابتدا برای برآورده ساختن این نیاز پدید آمد. اما رفته رفته با توجه به سازوکار انجام این روش که مبتنی بر انجام نظرسنجی از متخصصان است، برای حل مسائل پیچیده و تصمیم گیری در امور بغرنج به کار آمد. در برداشت های جدید این روش را فرآیندی ارتباطی دانسته اند که اجازه می دهد گروه برای حل یک مساله پیچیده، بدون کنش متقابل رودررو با مواجهه تک تک اعضای گروه، به توافق برسد. هم اکنون روش دلفی ابعاد کاربردی بسیاری یافته و در رشته های متعددی مانند بازرگانی، صنایع، سیاست، و همچنین برنامه ریزی شهری و منطقه ای مورد استفاده است. این روش در ایران چندان شناخته شده نیست. در این مقاله به تشریح عوامل، روش ها، امتیازات و نقص های این روش پرداخته شده است و عنوان شده است که در این روش هزینه گزافی برای گردآوری اعضا تیم خبرگان صرف نمی شود. روش دلفی انعطاف پذیر است و افراد می توانند در هر زمان و مکانی با فراغ بال به پرسش ها پاسخ دهند. در بسیاری از اوقات خبرگان ممکن است در نقاط دوری از یکدیگر باشند و هماهنگ کردن اعضا برای حضور در یک زمان مشخص تا حدی مشکل است. لذا روش دلفی این مساله را حل کرده است. در روش دلفی همگرایی به نظر عده خاصی از خبرگان چه به لحاظ تعصب، چه دلایل کاریزماتیک صورت نمی پذیرد. پس ایده و نظر افراد مختص خودشان است و جهت گیری وجود ندارد.

روش دلفی، مدیریت، تصمیم گیری مدیریتی