نوشین کبیر ممدوح - کارشناس روانشناسی عمومی

اکثر روانشناسان چگونگی رابطه کودک با والدین یا مراقبت اصلی را از مهم ترین عوامل تعیین کننده شخصیت وی در بزرگسالی می دانند. سبک فرزندپروری متشکل از عناصر مختلفی است با هم که ترکیب می شوند و جو احساسی را ایجاد می کنند که در آن والدین نگرش ها و عملکردهای خود در مورد فرزندپروری را با فرزندشان برقرار می کنند. انواع سبک های تربیتی از جمله روش تربیتی مستبدانه، مقتدرانه، سهل‎گیر و بی‎تفاوت مطرح است. سبک های تربیتی متفاوت پیامدهای متفاوتی بر فرزندان دارد. بررسی پیشینه مطالعات نظری و تجربی نشان داد که سبک فرزندپروری مقتدرانه که با نظارت و حمایت بیشتری نسبت به فرزندان همراه است، با سطوح کمتری از مشکلات رفتاری در کودکی همراه است و به دنبال آن در سن نوجوانی نیز ناسازگاری هایی از جمله بزهکاری و خرابکاری، بی انضباطی، پرخاشگری و درگیری کمتری را نشان می دهند. بنابراین بهتر است والدین برای جلوگیری از بروز رفتارهای نابهنجار و نادرست در فرزندان، بجای سرزنش افراطی یا بی تفاوتی بکوشند فرزندان را متوجه آثار اعمال خود سازند و به آنها کمک کنند که خودشان اعمال خویش را اداره نمایند و در فرزندپروری خود یک تعادل ایجاد کنند.

سبک های فرزندپروری، رفتار وندالیستی، پرخاشگری