بررسی اثر پیچش در ساختمان 4 طبقه بتنی جداسازی شده در پایه

این مقاله به بررسی اثر پیچش در رفتار لرزه ای ساه های جداسازی شده در پایه می پردازد. در این تحقیق یک سازه بتنی چهار طبقه که در وضعیت اولیه مرکز جرم و مرکز سختی طبقات آن بر هم منطبق اند و سپس خروج از مرکزیت جرم در چهار حالت 5٪، 10٪، 15٪ و 20٪ بعد سازه بر آن اعمال شده است. با اینکه در نظر گرفتن خروج از مرکزیت باعث افزایش پیچش در سازه و نیاز تقویت اعضاء شده، در طراحی برای آنکه محل مرکز سختی تغییر نکند تقویت اعضا متقارن درنظر گرفته شده است. در تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی از 7 رکورد ال سنترو، بیگ بر، لانگ بیچ، نوروتریج، لوما پریتا، سان فرنادو، و کپه مندوسینو که همگی روی خاک نوع C با شرایط آئین نامهIBC2003 و در نظر گرفتن اثر گسل نزدیک استفاده شده است و رکوردها به شتاب حداکثر زمین برابر 4/0گرم طیف آئین نامه همپایه شده است. جداسازی مورد استفاده از نوع لاستیکی و رفتار آنها بصورت دو خطی در سه تیپ مدل شده است. هدف از انجام این تحقیق بررسی حداکثر تغییر شکل جداساز در میان تیپ های مختلف جداسازهای پایه، محاسبه محدوده خروج از مرکطیت جداساز پایه نسبت به ابعاد روسازه، تعیین نسبت حداکثر تغییر مکان جداسازهایی که در معرض ورودی زلزله دو جهته قرار گرفته اند به حداکثر تغییر مکان برای جداسازهایی که در معرض ورودی یک جهته قرار گرفته اند و کاهش اثر پیچش در سازه جدا سازی شده در پایه با سخت کردن لبه نرم می باشد.

Keywords:

پیچش , جداساز پایه , رفتار غیرخطی