زهره مظهری زنوز - دانشجوی کارشناسی ارشد موسسه آموزش عالی شمس گنبد کاووس
حسام الدین رهبری - استادیار گروه حقوق موسسه آموزش عالی شمس گنبد کاووس

توسعه تجارت و مبادلات بین المللی کالا و خدمات بدون تصور حمل و نقل غیر ممکن بوده و چرخش اقتصاد همه جوامع بشری ارتباط تنگاتنگی با این موضوع مهم دارد. هر تولید کننده ای به امید اینکه کالای خود را با استفاده از صنعت حمل و نقل در بازارهای داخلی و خارجی عرضه خواهد کرد به تولید می پردازد. با توجه به اهمیت این موضوع در همه کشورها مقررات خاصی برای آن اختصاص داده اند تا اینکه قانون گذار ایران نیز در این زمینه از مقررات مادر یعنی قانون مدنی فاصله گرفته و مقررات خاصی برای آن در نظر گرفته است. در روابط بین المللی نیز چون تعدد قوانین در این زمینه مانع توسعه روابط بین المللی بوده و موجب بروز تعارض قوانین می گردد، لذا کشورها برای رفع این مانع و تحقق وحدت حقوقی، مبادرت به انعقاد کنوانسیون هایی در این زمینه کرده اند که نمونه بازر آن کنوانسیون CMR میباشد. نظریه پیچیدگی این صنعت و اهمیت آن، هم در قانون تجارت و هم در کنوانسیون مزبور، برای متصدی حمل و نقل مسئولیت ویژه ای پیش بینی گردیده که متفاوت از مسئولیت امین در قانون مدنی است. اینک که قانون تجارت و کنوانسیون CMR متصدی را مسئول تلف، فقدان، خسارت وارده به کالا و خسارت تاخیر می داند سئوالی که مطرح می گردد و این وجیزه نیز در صدد پاسخگویی به آن می باشد این است که ضمانت اجرای تخلف متصدی حمل و نقل از قرارداد حمل و نقل کالا چه میباشد به عبارت دیگر چه آثار حقوقی بر مسئولیت متصدی حمل و نقل در روابط داخلی و بین المللی مترتب است و اینکه این آثار همیشه و در همه موارد جریان دارد یا خیر؟

حمل و نقل- بین المللی- خسارت