پرویز رضا میرلطفی - دانشیار و عضو هیات علمی گروه عمومی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان
علی اصغری - دانشجوی دکترای علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان

وسایل ارتباط جمعی یا رسانه های گروهی به عنوان ابزاری که به وسیله ی آنها اخبار و نظرات و اطلاعات گوناگون انعکاس یا انتشار می یابند، از گستردگی بسیاری برخوردارند. تاریخ امروز، گواه این امر است که در قرون گذشته، استفاده از وسایل ارتباط جمعی محدود به برگزیدگان و نخبگان جوامع بوده است. اما امروزه فناوری پیشرفته این گونه وسایل این امکان را برای تمامی انسانها بوجود آورده که بدون واسطه با دیگران ارتباط برقرار کنند، از افکار و دیدگاه های یکدیگر آگاه شوند و بر یکدیگر تاثیر بگیرند. بنابراین، شاید به جرات بتوان گفت که امروزه وسایل ارتباط جمعی از جمله نیازهای اساسی و روزمره مردم سراسر جهان به شمار می روند. در جهان امروز، مردمی که در مناطق صنعتی شهری زندگی می کنند، به طور وسیعی از برنامه های وسایل ارتباط جمعی بهره می برند. آنها روزنامه ها، مجلات و کتابها را می خوانند، به سینما می روند، تلویزیون تماشا می کنند، به رادیو گوش می دهند و از اینترنت و گوشی همراه استفاده می کنند. از محتوای برنامه های رسانه های گروهی، راضی اند و از درک آنها لذت می برند. در جوامع جدید، اگر مردم برای دستیابی به هر گونه اطلاعاتی از منابع خاص دچار مشکل بشوند به وسایل ارتباط جمعی روی می آورند و به درستی اطلاعاتی که دریافت می کنند، اطمینان دارند. جامعه پذیری سیاسی به دلیل کارکردهای حفظ، تغییر و ایجاد نظام سیاسی، حائز اهمیت بسیار می باشد. انتقال ارزش های سیاسی به نسل های بعدی ضرورتا باید از طریق جامعه پذیری سیاسی در قالب نهادهای اجتماعی همانند رسانه ها انجام شود. و حفظ، تغییر و خلق فرهنگ سیاسی مطلوب که به تناسب شرایط و تحولات تاریخی جوامع پدیدار می شوند را ممکن می نمایند. لذا در این پژوهش، به بررسی تاثیر رسانه ها در جامعه پذیری پرداخته شده است.

جامعه پذیری سیاسی، رسانه، وسایل ارتباط جمعی، شبکه های اجتماعی.