رحیم زاهدی - دانشجوی دکترای مهندسی سیستم های انرژی، گروه انرژی های نو و محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران
ابوالفضل احمدی - استادیار، مهندسی سیستم های انرژی، دانشگاه علم و صنعت، تهران، ایران
سیاوش گیتی فر - دانشجوی دکترای مهندسی مکانیک، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه علم و صنعت، تهران، ایران

دیزل زیستی یکی از منبع های پیشنهاد شده جهت جایگزین نمودن سوخت های فسیلی، به طور خاص دیزل است. تکنولوژی های تولید این مدل از دیزل زیستی تا حد مناسبی به بلوغ رسیده و توانایی تولید انبوه را دارا است. بزرگترین مانع تولید دیزل زیستی هزینه ی بالای تولید است که نشات گرفته از هزینه ی بالای مواد اولیه ی آن که دانه های روغنی است می باشد. انجام پتانسیل سنجی قبل از پروژه های تولیدی و صنعتی امری ضروری است و این امر برای پروژه های مرتبط با دیزل زیستی به دلیل مسائل مربوط به مواد اولیه آن امری حیاتی تر است. در این پژوهش پتانسیل سنجی جهت کشت دانه های روغنی جهت تولید بیودیزل در استان تهران به کمک نرم افزار جی آی اس انجام شده است. نتایج این پتانسیل سنجی نشان می دهد که بخش هایی از مناطق غرب و مرکزی استان تهران مناسب کشت دانه های روغنی جهت استفاده برای تولید دیزل زیستی است. با این حال حدود ۹۰ درصد از مناطق استان تهران برای کشت دانه های روغنی نامناسب است. بزرگترین عامل محدودکننده، بافت خاکی استان تهران است و بیش از ۵۰ درصد از سطوح استان تهران دارای بافت خاک نامناسب جهت کشت دانه های روغنی است. در ادامه برای دستیابی به شناسایی مناطق بهینه کاشت دانه های روغنی، متغیر هزینه متوسط Cave به ازای هر لیتر بیودیزل معرفی می شود. نتایج نشان می دهد که با توجه به هزینه های تولید، انتقال، توزیع و تامین مواد اولیه، هنگامی تولید بیودیزل در این مناطق مقرون به صرفه است که مقدار متغیر هزینه متوسط کمتر از ۹۲ هزار ریال به ازای هر لیتر بیودیزل تولیدی باشد.

سیستم اطلاعات جغرافیایی, محصولات روغنی بومی, پتانسیل تولید بیودیزل, تهران