هوشنگ قمرنیا - استاد، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه رازی،کرمانشاه، ایران
سیده سمیه عنایتی حسینی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه مهندسی آب، د دانشکده کشاورزی، انشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

به ­دلیل افزایش جمعیت، افزایش سطح رفاه، توسعه صنایع و کشاورزی در کنار تغییرات اقلیمی همواره منابع آب زیرزمینی از جهت کمی و کیفی در حال تغییر است. بنابراین، بررسی تغییرات کمی و کیفی آب زیرزمینی جهت مدیریت آن امری ضروری به­نظر می رسد. بدین منظور در پژوهش پیش رو به بررسی تغییرات کیفی آب زیرزمینی دشت ببیجار- دیواندره، جهت رسوبگذاری و خورندگی، با استفاده از اطلاعات دریافتی در سال­های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۷ و در هرسال برای دو ماه خرداد  و مهر ماه  به­ترتیب به­عنوان ماه­های پر آب  و کم آب، با به­کار گیری سامانه اطلاعات جغرافیایی پرداخته شد. هم­چنین با ارزیابی شاخص های متعدد جهت تعیین خورندگی و رسوب گذاری، شاخص های معتبری نظیر لانژلیه ، رایزنز و پوکوریوس برای کاربری صنعتی و تحلیل رسوب گذاری و خورندگی در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از شاخص های ذکر شده در مجموع،  بیانگر این امر بود که آب زیرزمینی نواحی غربی دشت مستعد خورندگی و نواحی شرقی مستعد رسوب گذاری می باشند و شاخص رایزنر کیفیت آب بخشی از مرکز دشت را خنثی نشان داد.

رسوبگذاری, خورندگی, کیفیت آب, جی. آی. اس