ناصر سلیمانی - کارشناس ارشد مشاوره توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی، تهران، ایران.
مریم سادات متولی - مربی، گروه آموزشی بهداشت عمومی، دانشکده بهداشت و مهندسی پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، علوم پزشکی تهران، ایران
بیتا بهرامی - دکترای روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی، تهران، ایران.

ناتوانی بر ابعاد مختلف اجتماعی و اقتصادی جامعه تاثیر میگذارد، لذا توجه به جنبه های مختلف زندگی افرادناتوان از جمله بعد روانشناختی و برنامه ریزی صحیح به منظور مراقبت و تامین سلامت جسمای، روانی و اجتماعی آنان ضروری به نظر میرسد. در همین راستا این مطالعه با هدف مقایسه تعهد مذهبی، پریشانی روانشناختی و خودآگاهی هیجانی در دانشجویان دچار ناتوانیهای جسمانی و عادی انجام شد. تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت علی- مقایسهای است. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانشجویان دارای ناتوانی جسمانی و عادی دانشگاه تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ است که بر اساس حداقل حجم نمونه در مطالعات مقایسه ای، تعداد ۱۰۰ نفر به شیوه هدفمند به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای حذف عوامل مخدوش کننده، نمونه های دانشجویان عادی همسان سازی شده و انتخاب آنها از میان همکلاسیهای دانشجویان دارای ناتوانی انجام شد. گردآوری داده های پژوهش به دو شیوه میدانی و آنلاین و با استفاده از پرسشنامه های تعهد مذهبی ورثینگتون و همکاران (۲۰۰۳)، پریشانی روانشناختی کسلر (۲۰۰۲) و خودآگاهی هیجانی گرانت و همکاران (۲۰۰۲) صورت گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرمافزار spss۲۴ صورت گرفت. نتایج نشان داد میزان تعهد مذهبی، پریشانی روانشناختی و خودآگاهی هیجانی در دو گروه دانشجویان دارای ناتوانی جسمانی و دانشجویان عادی به لحاظ آماری تفاوت آماری معناداری ندارد .(p>۰/۰۵) تنها مولفه حل مسئله (خودآگاهی هیجانی) در دانشجویان دارای ناتوانی جسمانی به طور معناداری بیشتر از دانشجویان عادی بود .(p<۰/۰۵ ) بر خلاف پیشینه پژوهشی موجود، نتایج پژوهش حاضر اختلاف آماری معناداری را در تعهد مذهبی، پریشانی روانشناختی و خودآگاهی هیجانی (به جز مولفه حل مسئله) بین دانشجویان دارای ناتوانی جسمانی و عادی نشان نداد. این نشان میدهد دانشجویان دارای ناتوانی جسمانی شرکت کننده در پژوهش حاضر توانمندتر و باکفایت تر از جمعیت کلی افراد مبتلا به ناتوانی جسمانی هستند.

تعهد مذهبی، پریشانی روانشناختی، خودآگاهی هیجانی، ناتوانی جسمانی.