سلمان زارعی - استادیار گروه روان شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
خدیجه فولادوند - استادیار گروه روان شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
زهرا زبرجدی شعبانی - کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، گروه روان شناسی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد تهران جنوب، تهران، ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری مثبت­ نگر بر بی حوصلگی و اهمال کاری تحصیلی بود. این پژوهش به روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دختر مقطع یازدهم دبیرستان شهرری در سال تحصیلی ۱۳۹۹- ۱۳۹۸ بودند. تعداد ۳۴ دانش­ آموزان به صورت تصادفی ساده انتخاب و به­ طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (۱۷ نفر) و کنترل (۱۷ نفر) قرار گرفتند. جهت گردآوری داده­ ها از مقیاس چندبعدی حالت بی حوصلگی (فالمن و همکاران، ۲۰۱۳) و مقیاس اهمال کاری تحصیلی (سولومون و راثبلوم، ۱۹۸۴) استفاده شد که در دو مرحله (پیش آزمون و پس آزمون) توسط دانش ­آموزان تکمیل شدند. در این پژوهش، مداخله (درمان شناختی-رفتاری مثبت ­نگر) طی ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ­ای برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل مداخله­ ای دریافت نکرد. برای تحلیل داده ­ها از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده گردید. نتایج نشان داد بین میانگین نمره پس ­آزمون دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای بی حوصلگی و اهمال کاری تحصیلی تفاوت معناداری وجود دارد. لذا، بر اساس نتایج پژوهش درمان شناختی-رفتاری مثبت­ نگر بر کاهش سطح بی-حوصلگی و اهمال­ کاری تحصیلی دانش ­آموزان موثر است.

اهمال کاری تحصیلی, بی حوصلگی, درمان شناختی رفتاری مثبت نگر