حسن خوش اخلاق - استادیار گروه روانشناسی، واحد نائین، دانشگاه آزاد اسلامی، نایین، ایران
ملیکا نهاوندی - کارشناسی ارشد گروه روانشناسی، واحد نائین، دانشگاه آزاد اسلامی، نایین، ایران

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان­مدار بر همدلی، انسجام درونی و رضایت جنسی زنان دارای تعارضات زناشویی اصفهان بود. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری ۲ ماهه بود. جامعه آماری کلیه زنان متاهل دارای تعارضات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی شهر اصفهان در سال ۱۴۰۱ بودند. در مرحله اول با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر که نمره بالاتر از ۱۰۸ در مقیاس تعارضات زناشویی کسب کردند انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در یک گروه آزمایش(۱۵ نفر) و یک گروه کنترل(۱۵ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش اول تحت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه­ای مداخله زوج درمانی هیجان مدار اقتباس از جانسون(۲۰۰۸) قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخلهای دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. از مقیاس تعارضات زناشویی کانزاس(KMCS) اگمان و همکاران(۱۹۸۵)، مقیاس همدلی(ES) دیویس(۱۹۸۳)، پرسشنامه انسجام درونی(SOC) آنتونووسکی(۱۹۹۳) و پرسشنامه رضایت جنسی(ISS) هادسون و همکاران(۱۹۸۱) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه­­ها از طریق نرمافزار SPSS نسخه ۲۴ در دو بخش توصیفی و استنباطی(تحلیل واریانس آمیخته و آزمون تعقیبی بنفرونی) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد درمان مذکور در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر همدلی، انسجام درونی و رضایت جنسی زنان دارای تعارضات زناشویی داشته است(۰۵/۰>P). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، می­توان گفت که زوج درمانی هیجان مدار میتواند به عنوان یک شیوه درمانی مناسب برای بهبود همدلی، انسجام درونی و رضایت جنسی زنان دارای تعارضات زناشویی در مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی به کار برده شود.

انسجام درونی، تعارضات زناشویی، رضایت جنسی، زوج درمانی هیجان مدار، همدلی