حسین محمدی - کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر، حقوق خصوصی

کمیسیون ماده ۱۰۰ قانون شهرداری مرجعی اداری اختصاصی شبه قضایی است که پس از تشکیل شهرداری در هر شهری، به اختلافات ما بین مردم و شهرداری در خصوص اقدامات عمرانی و شروع ساختمان بدون مجوز و تخلفات مرتبط در محدوده و حریم شهر در کمیسیونهای بدوی و تجدیدنظر رسیدگی و اقدام به اتخاذ تصمیم مینماید. هدف اساسی از تدوین و تصویب ماده ۱۰۰ قانون شهرداری اعمال نظارت و کنترل بر ساخت و سازهای شهری از طریق الزام مالکین املاک و اراضی به اخذ پروانه قبل از هرگونه اقدام جلوگیری از عملیات ساخت و ساز بدون مجوز یا مغایر با مفاد پروانه الزام سازندگان ساختمان ها با رعایت اصول شهرسازی اصول فنی اصول بهداشتی و رعایت طرحهای مصوب است. بر اساس بند ۲ ماده ی ۱۰ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری رسیدگی به اعتراضات و شکایات از آراء و تصمیمات قطعی کمیسیون ماده ی ۱۰۰ قانون شهرداری از حیث نقض قوانین و مقررات یا مخالفت با آنها در صلاحیت شعب دیوان عدالت اداری است که به دلایلی از جمله؛ عدم حصول مغایرت بنای موصوفه با اصول ثلاثه کسری پارکینگ یا عدم تامین آن، احداث در خارج از محدوده شهری تبعیض ناروا و عدم ممانعت شهرداری از تخلفات ساختمانی عدم صلاحیت کمیسیون ماده ۱۰۰ عدم تبعیت از آرای دیوان عدالت اداری و ... جهت رسیدگی مجدد ارجاع میدهد.هدف از نگارش این مقاله مروری به قوانین و ضوابط کمیسیون ماده ۱۰۰ قانون شهرداریست که با مطالعه کتابخانه ای به نتایج حاصله از جمله نقاط ضعف و قدرت ماده ۱۰۰ قانون شهرداری دست یافته ایم.

قوانین، کمیسیون ، ماده ۱۰۰ قانون شهرداری