مجتبی عوضی نژاد - دانشجوی دکتری حقوق عمومی واحدامارات

بعدازجنگ جهانی دوم و از زمان تصویب منشور ملل متحد و اعلامیه ی جهانی حقوق بشر،مجموعه ای از اسناد بین المللی حقوق بشر که به صورت خاص و یا عام ناظر بر زنان میباشد؛ از جمله میثاقین،کنوانسیون محو کلیه ی اشکال تبعیض علیه زنان ، برنامه ی عمل نایروبی ، پکن،اعلامیه ی توسعه ی هزاره و ... و ساز و کارها ی اجرایی برای این اسناد از جمله کمیسیون حقوق بشر سابق شورای حقوق بشر) ، کمیسیون مقام زن، کمیته ی حقوق بشر میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و دیگر نهاد ها ی ناظر ایجاد شده و حتی ساختارهایی در نهادهای منطقه ای از جمله دراتحادیه ی اروپا و اتحادیه آفریقایی تاسیس شده است. در تمام این موارد تمرکز و توجه به موضوع زنان، رفع تبعیض علیه آنها و ایجاد تساوی جنسیتی بوده است .نکته ی مهم در رویکرد اخیر این حمایتها و استیفاء حقوق زنان آن است که گاهی به این موضوع توجه نشده که مسائل دیگری هم غیر از تساوی و آزادی نیز وجود دارد ، زیرا اینها شرط لازم اند نه شرط کافی، لذا میتوان گفت در این حمایتها (کیفیت) تحت الشعاع (کمیت) قرار گرفت، (زن بودن) زن موجب فراموشی (انسانبودن) وی گردید و در بیشتر اسناد حقوق بشری به موضوع خصوصیت حقیقی، فطری و خدادادی زنان و حمایت از نهاد مقدس خانواده و تفاوت کارکردی نهاد خانواده با دیگر نهادهای قراردادی توجه نشده است و اصولا بر حقوق فردی تاکید شده است.دراین مقاله به سیرحمایت ازحقوق زنان و در سطوح مختلف، منطقه ای و بین المللی پرداخته شده و در ادامه نگرشی انتقادی نسبت به رویکرد بین المللی صورت گرفته است.

جایگاه زن درحقوق بشر،کنوانسیون حقوق زن،اعلامیه جهانی حقوق زنان